ကမ္ၻာေက်ာ္ရတနာ၀င္းထိန္
ယုတ္မာၾကျပန္ၿပီသမထီးအရပ္အရည္းႀကီးဂိုဏ္းေက်ာင္း၀င္းႀကီးအတြင္းၾကားေနက်ျဖစ္ေသာဩ
ေၾကးစည္သံတံုဖိုးခရာသံမ်ားကနားထဲသို႔
သံပူရည္မ်ားေလာင္းခ်ဘိသို႔စူးစူးနစ္နစ္ ၀င္ေရာက္လာသည္။
သမထီးတပ္၀န္းရဲ႕မုခ္ဦးဆီကတေ၀ါေ၀ါလူအုပ္ႀကီးက ေအာင္ေသေအာင္သားစားၾကမည့္ပြဲမို႔ဩ
ယစ္ပူေဇာ္သမႈ ျပဳၿပီးေသာအမဲသားငါးမ်ားေသက်ည္ေတာက္မ်ားကို ကိုင္ေျမႇာက္ဟစ္ေႂကြးရင္းအသံကြဲဩ
အသံေၾကာင္မ်ားကို တိရစာ္ၦန္မ်ား ႏွယ္ေအာ္ဟစ္လာေနတယ္။
လူအုပ္အလယ္ထမ္းစင္ထက္၌မူဩ
ေတာင္ေျမာက္ေလးပါး ကယ္တင္မည့္သူကို
ငိုမ်က္ႏွာေလးျဖင့္လွည့္ပတ္ၾကည့္လ်က္ဩ
မ်က္ရည္မိုးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္သြန္း လ်က္လိုက္ပါလာရရွာေလေသာမိန္းမငယ္ႏုႏုေလးတစ္ဦးဩ
ဆယ္ေက်ာ္သက္ႏွစ္အရြယ္ျမစ္ပ်ဳိပန္းငံုသဖြယ္မပြင့္ႂကြယ္ေသးငယ္ငယ္ေလးမွတကယ့္ငယ္ငယ္ေလး
ပါဘိ။
ရွင္ႀကီးမာတိက္ၡ ရွင္ႀကီးေဂါသက္ၠ
ရွင္ငယ္တိတ္ၱသ တို႔ဦးေဆာင္လာေသာ ဩ
ေသရည္ယစ္ေနသူတစ္သိုက္သည္ ကား ငရဲသားမ်ားႏွယ္
နက္ျပာေရာင္သင္တိုင္းရွည္ ကုိယ္႐ံုႀကီးမ်ားတဖြားဖြားမုတ္ဆိတ္ေမြးဖာရလ်ားျဖင့္ အက်ည္းတန္ဩအ႐ုပ္ဆိုးလွ၏။
သမထီးဂိုဏ္း၏တရား၀င္ေသာင္းက်န္းၾကမည့္
ကာမသုတ္လႊတ္ပြဲႀကီးအတြက္ ဩ သင္းတို႔အူျမဴးေပ်ာ္ရႊင္လာေနၾကၿပီ
ပဲ ဤမွ်ငယ္ရြယ္ႏုနယ္ သိမ္ေမြ႕လွသည့္
လံုမပ်ိဳသည္ဩ ၾကမ္းတမ္းယုတ္မာၾကမည့္အရည္းႀကီး မ်ားအလယ္၌ ဤတညဥ့္ တာလံုးေသြးတလူးလူးဩ သုတ္ရည္နံ႔တေထာင္းေထာင္းၾကားတြင္မ်က္ရည္ပူမ်ားသြန္ခ်ရင္းနာက်င္စပ္ဖ်င္းေသာေ၀္ႅနာကို
ခံစားရဦးမည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသာအရည္းႀကီးကယင္းအပ်ိဳစင္ေလးအား သားတစ္မ်ားထြက္မတတ္ကာမစပ္ယွက္ ျပဳက်င့္ေနစဥ္အတြင္း အျခားသံုးေယာက္ေသာအရည္းႀကီးမ်ားကားကုိယ္ခ်ည္းသီးျဖင့္ပတ္၀ိုင္းကခုန္လ်က္ဩ
စပ္ယွက္မႈအ ရွိန္ကိုျမႇင့္တင္ေပးသည့္ဂါထာမႏ္ၲာန္မ်ားရြတ္ဆိုၾကဦးမည္။
တစ္ေယာက္လိင္အဂၤါကိုတစ္ေယာက္ပြတ္သပ္ႏိႈးဆြရင္းကာမဂုဏ္ခံစားရန္အလွည့္က်ေစာင့္စားရင္း
ပထမဦးဆံုး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး၏ပန္းဦးလႊတ္ျခင္းနည္းနိသွ်ကိုအရသာခံ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကမည္။
သည္အခါမွာက်ားရဲလက္သည္းဘယ္ညာႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကုတ္ၿဖဲျခင္းကိုေသြးသံရဲရဲျဖင့္ငယ္သံပါေအာင္
ေအာ္ေန ရွာေသာသမင္မငယ္ေလး၏စူးရွေသာေအာ္သံမ်ဳိးေလးျဖင့္ကညာပ်ဳိ၏ေအာ္ဟစ္သံနာက်င္ေၾကကြဲစြာဩ
ၿငီးတြားငုိ႐ိႈက္သံ ကိုမဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ျပည့္စံုေသာကညာစင္ေတးသြားအျဖစ္
သူတို႔ေအာင္ျမင္စြာ လက္ခုပ္တီးၾကေခ်ဦးမည္။
အသို႔လွ်င္ႏွလံုးသည္းအူေပါက္မတတ္ေအာ္ျမည္ဟစ္ေႂကြးကာကယ္ပါယူပါေအာ္ဟစ္ေစဦးသမထီးတပ္
၀င္းအတြင္းၾကားေနၾကအသံမသဩ
ူမဆိုထားဘိအိမ္ေမြးတိရစာ္ၦန္တစ္ေကာင္ေသာ္မွ်ထူးျခားေသာနားအာ႐ံုခံစားျခင္း
အမူအယာကို ေတြ႔ကာရလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။
ေလးေယာက္ေသာပုဂ္ၢိဳလ္ျမတ္ႀကီးမ်ားေရႊစင္မွ်မေရာေႏွာသည့္စင္စစ္အပ်ဳိကညာငယ္အားအလွည့္က်ဩ
ပန္း ဦးလႊတ္ျခင္း ျပဳၿပီးသကာလ အႀကိမ္ႀကိမ္ေသာနာက်င္စပ္ဖ်င္းမႈေ၀္ႅနာကို ဩ အသက္ေအာင့္ခံစားေနရရွာေသာမိန္းမငယ္၏ သားအိမ္အတြင္းမွ သုတ္ေရမ်ား ဩ နီရဲေသာေသြးစိမ္းမ်ားေရာေႏွာသြန္က်လာသည္ကို
ေငြဖလားျဖင့္ခံယူလ်က္ မိႆံမ
မယ္၀ဏ္ၰႏွင့္အျခားကညာပ်ဳိႏွစ္ဦးကေဆးေက်ာသုတ္သင္ယစ္ပလ္ႅင္ရင္ျပင္သို႔ယူေဆာင္လာကာဩ
အရည္းငယ္မ်ားေရွ႕ ၌““ပန္းဦးလႊတ္ပြဲ”” ေအာင္ျမင္ျခင္းအခမ္းအနားကို က်င္းပၾကမည္။
သမထီးတပ္၀င္းအတြင္း၌အက်င့္ၾကမ္းႀကီးမ်ားကို
မီး-ေရ-ေလႏိုင္နင္းစြာက်င့္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီးျဖစ္ၾကေသာဩ
အ ရည္းပ်ဳိမ်ား ပညာအရာအားျဖင့္ ဧက္ႅသမေျမာက္အဆင့္အထိတက္ေရာက္ၿပီးသူလ
အဩ ရည္းငယ္မ်ားကဩ
ယင္းေငြဖားမွသုတ္ရည္းေသြးေႏွာေသာပန္းဦးရည္ကိုကုိယ္အဂၤါအႏွံ႔သုတ္လိမ္းျခင္းျဖင့္ ပညာအဆင့္ဩ
ကိုတိုးတက္ရယူၾကလိမ့္ဦးမည္။
သို႔ၿပီးလွ်င္လည္းမိမိတို႔ႏိုင္နင္းအပ္ေသာသမထသုိင္းကြက္မ်ားထဲမွအကၽြမ္းက်င္ဆံုးမီးသိုင္းေလသိုင္းဩ
ေရသိုင္းတို႔အားမ်က္ေစ့မွလႊတ္၍ဣင္း၊နားတြင္းမွလႊတ္၍ဣင္း၊ ပါးစပ္နားတြင္းစသည့္္ႅြါရေပါက္တို႔မွဩ လႊတ္ထုတ္ကစားျခင္း မ်ားျပဳ၍သမားဂုဏ္ကိုျပၾကလိမ့္ဦးမည္။
ယင္းေနာက္တြင္ကား ဩသမထီးေက်ာင္းပရ၀ုဏ္မုခ္ဦးေရွ႕၌
ဩ ေပါင္းလွည္းျဖင့္လာေရာက္ႀကိဳင့ံေနၾကေသာကညာ
စင္၏မိဘေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားလက္သို႔စႏ္ၵကူးနံ႔သာဩ ပန္းေပါင္းဆီကိုသုတ္လိမ္းေမႊးသင္းေနေသာ
ကညာစင္၏ေမ့ ေျမာေနသည့္ခႏ္ၶာကိုယ္ေလးအားဩ
အခမ္းအနားျဖင့္ေပးအပ္ၾကမည္။
သမီးျဖစ္အင္ခ်စ္သူေ၀္ႅနာကမဩ ်က္ေစ့နားတို႔ျဖင့္ၾကားသိျမင္ေတြ႔ေနပါလ်က္မကယ္ယူႏိုင္ေသာမိဘမ်ားဩ
သတို႔သားေလာင္းတို႔သည္အသင့္ေခၚေဆာင္လာေသာ သမားအေက်ာ္မ်ားႏွင့္
ခရီးႏွင္စဥ္မွာပင္ အသက္လုယူၾကရလိမ့္
မည္။
ယင္းအယူ၀ါ္ႅအစြဲၾကမ္းတၿဖိဳဖ်က္ေခ်မႈန္းရန္အတြက္ထီးလိႈင္ကိုယ္စားကိုယ္ေတာ္ဘုရားႏွငငဩ
ယ္ကၽြန္ရင္း ခ်ာသံုးဦးပါသက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ထီးဘုရားမသိမရိပ္မိခင္မွာပင္ႀကိဳးပမ္းတပ္စြဲလူစုခြဲ၍
သမထီးတပ္၀င္းထဲ၌ဩ ခမံုနယ္ သားငစြာေတ၊ အင္း၀သား၀ဗ်စ္ၥေယာအမႈထမ္းငယ္မွဴးႏွင့္ မိမိပုဂံစစ္ၾကပ္အမႈအရာတပ္မွဴးငယ္ဩ
သူရသီဟတို႔ သည္ဩ
အလြန္ကဆုန္လျပည့္စကတည္းက၀င္ေရာက္ေရာေႏွာၾကၿပီးက်င့္စဥ္မ်ားဗ်ဴဟာေသနကမ်ားလွ်ိဳ႕၀ွက္
သမထက်င့္စဥ္အတြင္းအဂၤါအင္အားက်င့္စဥ္မ်ားေရာေႏွာေလ့က်င့္ေနခဲ့သည္မွာေႏွာင္းမိုးလြန္၍
တေပါင္းပ်ဳိးခဲ့ၾကၿပီ။
ပန္းဦးလႊတ္အခမ္းအနား၏အနိဌာ႐ံုမ်ားကို
ေတြ႔ျမင္ၾကားသိရသမွ်အရွင္ဘုရားထံသို႔ စာခၽြန္မ်ားလည္း
လူ လႊတ္ပို႔ေဆာင္ခဲ့သည္မွာယခုပါႏွင့္ဆိုလွ်င္(၈)ေစာင္ရွိကၿပီ။
““အသို႔လွ်င္ႀကံေဆာင္ရန္အမိန္႔ေတာ္လာသလဲဗ်အကၽြန္တို႔ျဖင့္လက္ယားလွၿပီတပ္မွဴးရဲ႕။””
““ဟငဩ စြာေတအသင့္ကိုေျပာရတာတယ္လဲလက္၀င္သကိုးသမထီး၀င္းထဲမွာအေခၚအေျပာေတြသတိထား
ပါလို႔အခါခါမွာထားရက္ကနဲ႔တယ္ခက္သကိုး။””
““မွန္ပါအမွတ္မဲ့ေၾကာင့္ပါဘုရား””
““ဟာတယ္ခက္သကိုးငစြာေတရဲ႕””
ႏွစ္ရက္ျခားေတြ႕ေနက်သမထီးတပ္၀င္းလူရွင္းေသာအင္း၀စား(ငဗ်စ္ၥ၏အရည္းငယ္ေဆာင္)၌ေတြ႔ဆံုၾက
သည္။အေသခံအေထာက္သားတပ္ဖဲြ႕၌အသက္အငယ္ဆံုးျဖစ္ေသာ္လည္းတက္ႂကြထက္သန္ေသာခမံုသား ငစြာေတအား
ဗိုလ္သူရတို႔ မၾကာခဏ၀ိုင္း၀န္းသတိေပးၾကရတတ္သည္။
ေယာမႈထမ္းငယ္မွဴးသည္ကားအရည္းငယ္အျဖစ္အေဆာင္တြင္းသန္႔ရွင္းေရးတာ၀န္ယူရၿပီး
အစဥ္ႏိုးၾကားေသာ ငယ္ကၽြန္ရင္းျဖစ္ေလရကားသူရအားကိုးေလာင္ထားသူအင္း၀သားငဗ်စ္ၥကားႏုပ်ဳိသန္စြမ္း၍ဩ
အရည္းက်င့္စဥ္မွမီး လႊတ္သိုင္းကိုပင္မေမွ်ာ္လင့္ပဲရရွိထားသူျဖစ္သည္။
သူရသည္လည္း ပင္ကုိယ္စ႐ိုက္ကိုက စစ္ေရးစစ္ရာအတိုက္အခုိက္ပညာကို
ေလ့လာလုိက္စားခဲ့သူျဖစ္ေလရကား- -အထြာဆယ့္တစ္ေတာင္အျမင့္ခုန္ေလ၀ဲလွံလ်င္ကစားေသာအရာတြင္ဩ
အရည္းဆရာအျဖစ္သင္ ဆရာတြင္ပင္ ေရာက္ထားခဲ့သူျဖစ္သည္။ အသို႔ဆိုေသာ္လည္း အရည္းဆရာ(သင္တန္းမွဴး)အဆင့္မွ်ႏွင့္ သမထီးဂိုဏ္းအတြင္းက်ုယ္ျပန္႔
ေသာေထာက္လွမ္းမႈကမဩ ျပဳႏိုင္ရာေသး။ ထို႔ေၾကာင့္မီးေရေလလႊတ္ျခင္းအဂၤါ္ႅြါရအသံုးခ်ပညာကိုညဥ့္ႏွစ္ခ်က္တီးေက်ာ္၌ညစဥ္က်င့္ေနရဆဲ
ယင္း အား ေသြးေသာက္တို႔ႏွင့္အတူ နက္ျပာေရာင္၀တ္႐ံုျခံဳထည္ႀကီးမ်ား၀တ္ဆင္၍
မုတ္ဆိတ္ဩ ပါးၿမိဳင္မ်ားရွည္လ်ားစြာ ထားတာဖီးသင္ျခင္းကင္းေသာဆံႏြယ္ဥေသွ်ာင္တို႔မွာ ဆီေ၀း၍နီက်င္ေနၾကရၿပီ။ အမႈတာ၀န္ကိုမကင္းမျပတ္ထမ္းေဆာင္ သတင္းပို႔ရင္းမၾကာခဏၾကံဳရေသာပန္းဦးလႊတ္ပြဲသည္သူရဩ
ေအာ္ဂလီအဆန္ဆံုး သမထီး၏ အစဥ္အလာႀကီးျဖစ္
ေခ်သည္။ ငစြာေတး ေပါက္ေပါက္ရွာဩ ၾကံေဆာင္မႈေၾကာင့္ပန္းဦးလႊတ္ကညာေဆာင္ကေဩကာင္းမြန္ၾကည္လင္စြာျမင္
သာေသာကုက္ၠိဳပင္ႀကီးတစ္ပင္ကိုလဲဩ သူတို႔ေတြ႕ထားၾက၏။
ယခုယင္းပုက္ၠိဳပင္ထက္တြင္ငစြာေတအားပထမအေစာင့္ထားကာငယ္မွဴးဗ်စ္ၥတို႔ႏွင့္အတူသူရအား
ပထမအေစာင့္ထားကာာငယ္မွဴးဗ်စ္ၥတို႔ႏွင့္အတူသူရကိုယ္တိုင္ေလ့လာေထာက္လွမ္းေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
အဦးဆံုးကညာေဆာင္မွဴးေမာင္းမမိႆံမယ္၀ဏ္ၰႏွင့္
ဆယ္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ကညာငယ္တို႔ကထမ္းစင္ထက္မွ
ကညာစင္အားအျဖဴေရာင္ပိတ္သားခင္းထားသည့္
သလြန္ထက္သို႔ ပို႔ေဆာင္ကူတြဲၾကသည္။
အားငယ္ေၾကာက္ရြံ႕စြာမ်က္ရည္အၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေနရွာေသာမိန္းမငယ္ေလးမွာဟိုမွသည္မွလည့္ပတ္ၾကည့္
ရင္းအဘယ္အကူလူသူေလးပါးၾကည့္ရွာသည္။
မိႆံမယ္၀ဏ္ၰမွာစင္စစ္အရည္းတို႔၏ဘံုမယားႀကီးျဖစ္သည္။
အေဆာင္အေယာင္ႏွင့္ေနရသည္။ အရည္းမ်ား စိတ္ႏိႈးဆြေသာကာလမ်ားတြင္မယ္၀ဏ္ၰသည္ပညာအစံုအလင္ျဖင့္ကာမေျဖေဖ်က္မႈဩ
တာ၀န္ကိုထမ္းေဆာင္ရသူျဖစ္ၿပီးဩ အရည္းေလးေယာက္တို႔အားတစ္ၿပိဳင္တည္းသုတ္ေစႏိုင္ေအာင္ဩ
ကာမစပ္ယွက္နည္းအဖံုဖံုကိုတတ္ကၽြမ္းထားသူလည္းျဖစ္ သည္။
အကူကညာငယ္ေလးမ်ားကိုလည္းယင္းပညာတကို႔
ေကာင္တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္။
အဩ စဥ္မျပတ္ပို႕ခ်ရေသာသမထီးဂိုဏ္း၏
အကဇာတ္
အႏွီမိန္းမငယ္ငယ္တြင္းပါရင္စည္းရင္ဖံုးထမီေပါင္ကာဖင္အုပ္အစရွိေသာမိန္းမတန္ဆာမ်ားကို
တစ္လႊာခ်င္းခၽြတ္ယူစုပံုထားလိုက္သည္။
အ၀တ္ခ်ည္းႏွီးျဖင့္ေဖြးဥေသာစေနနံႏွစ္လံုးႏွင့္အဖံုးအကာကင္းမဲ့စြာေသာအဂၤါစပ္ခံုးခံုးမို႔မို႔တို႔အားဩ
ေသြးႂကြဆူေ၀မေနႏိုင္လႈပ္ပါးယားယံျခင္းျဖစ္ေစေသာ၀ံသိုဆီဖ်ံသိုဆီႏွင့္စႏ္ၵကူးပန္းေပါင္းနံ႔သာတို႔ေရာစပ္လိမ္း
က်ံရင္းတစ္ကုိယ္လံုးေနရာအႏွံ႔-ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ၾက၏။
ကာမအဂၤါႏိႈးဆြရာအဂၤါအစိပ္အပိုင္းေလးမ်ားကိုလည္းတယုတယဖြဖြၾကင္ၾကင္ပြတ္သပ္ေပးၾကသည္။
အပ်ဳိစင္မေလးႏႈတ္ခမ္းမွတအင္းအင္းတဟင္းဟင္းကညာအဂၤါေလးလႈပ္ရွားပြလာခ်ိန္တြင္မွသမထီးဂုဏ္းအုပ္ဩ
ရွင္ႀကီးစက္ၠထံအလ်င္စြာသတင္းပို႔ေပးေလသည္။
ေသရည္မူးယစ္သားတစ္ထြက္မွ်ကာမေသာင္းကၽြမ္းလီးသရမ္းႀကီးထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖင့္
ကညာေဆာင္အ တြင္းေျခနင္းလိုက္သည္ႏွင့္မိႆံမႏွင့္အေပါင္းပါမ်ားၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ဩ
ေပ်ာက္သြားၾကသည္။
ေသရည္အဆီျပန္ေသာႏွာေခါင္းနီနီပါးျပင္အသားဆိုင္မ်ားတလႈပ္လႈပ္တံုရီေသာမ်က္ႏွာႀကီးျဖင့္နက္ျပာ
ေရာင္ ၀တ္႐ံုႀကီးတစ္လႊာကိုသာ ခၽြတ္ျပစ္လိုက္သည္ႏွင့္
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဩ ေရမိုးသန္႔စင္ျခင္းကင္းေသာအရည္းႀကီးကုိယ္နံံ႕
ေအာက္သိုးသိုးကေထာင္းကေထာင္းနံသြား၏။
အထူးေလ့က်င့္ လက္သပ္ေမြးယူထားေသာဘြားဘက္ေတာ္ လိင္တန္ႀကီးမွာလဲ
ဩ ႏုသစ္ပ်ဳိလြင္ကညင္ခင္ေလး၏ အတြင္းအဂၤါ၀င္း၀င္း၀ါကိုေတြ႔႐ံုမွ်ျဖင့္႐ုန္းကန္ထေနသည္။
သည္ကေနာက္ဩ
အႏိႈးအဆြခံထားရရွာေသာမိန္းမငယ္အဂၤါ စပ္ကိုပါးစပ္ႏွင့္ေတ့စုပ္လွ်ာလႈပ္ထိုးသြင္းအဂၤါအတြင္းသားဩ
ျပဴးၿပဲကားလာေအာင္ျပဳမႈက်ုင့္ႀကံျပန္၏။
ရင္ႏွစ္မႊာထက္လက္ကယဩ
ွက္၍သြက္သြက္ခါခါလႈပ္ရမ္းလာေအာင္စြမ္းေဆာင္သမူျပဳေနခ်ိန္၌လိင္တန္
ထြားရွည္ပဲလင္းေႁမြသို႔ပ်ဳိပ်ဳိအံတက္ကညာပ်ဳိႏႈတ္ခမ္းထက္၌ထိုးသြင္းအမႈသူျပဳေလျပန္သည္။
ကာမစြမ္းအားထႂကြျငားမို႔လွ်ာဖ်ားစို႔စို႔ႏို႔သို႔မျခားစုပ္ေပးထားလွ်င္ကညာစင္ခမ်ာ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းရန္မွ
သက္သာရွာေလသည္။
အမယ္ေမြးသည္မွသည္ေသြးေပၚသားတင္ကညာစင္ျဖစ္ခါဘိလည္းေယာက္်ားလိင္တန္ကိုတစ္ရံတစ္ခါမွ်ဩ
မ ျမင္ဖူးရွာေသာမိန္းမငယ္သည္ ထိတ္လန္႔တၾကည္ေအာ္ျမည္ျခင္းအမႈ
ျပဳသည္ရွိေသာ္ဩ နားထင္နားရင္းမီး၀င္း၀င္းေတာက္ စြာမညႇာမတာ႐ိုက္ႏွက္တတ္ျပန္သည္။
ယခုမယ္မင္းသည္ကားေပါင္သားေဖြးႏုေသြးေခ်ဥမွ်ယုယၾကင္ၾကင္ႏိႈးဆြျခင္းခံထားရေလရကားမ်က္ေစ့
ကိုစံုမိွတ္ခါအံႀကိတ္တင္းခံရင္းအသံတစိုးတစိေသာ္မွ်မၾကားရပဲႀကိတ္ခံေနဘိေတာ့၏။
““ဘဲ့ႏွယ္ဗ်စ္ၥတယ္ၿငိမ္သပငါ့လူႏွယ္”” သူရကဗ်စ္ၥအားကုက္ၠိဳကိုင္းေပၚအလ်ားေမွာက္ထားရင္းဩ
ေလျပင္းႏွင့္အတူသစ္ကိုင္းထက္၌လႈပ္ရမ္းေနေသာဗ်စ္ၥအားေလသံျဖင့္ၿပံဳးရင္းေျပာလုိက္၏။
““အမယ္မပန္းဦးမွဟုတ္ပါေလစသူရရယ္””
““အိုကိုရင္ကလဲအဘသို႔မွ်မျပဳရေသးသကိုးႏႈတ္ေစာင့္လွ်က္႐ႈစမ္းပါအံုးေတာ့””
ငယ္မွဴးစကားမွန္သည္။ မိန္းမငယ္၏ ကိုယ္တြင္းအဂၤါထဲသုိ႔အရည္းဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး၏မဲၾကဳတ္လဆက္
အဆီ၀င္း ေနေသာလိင္တန္ႀကီးထုိးသြင္းလိုက္ေသာအခါဩ
““အားေမြးေမ့ေလ””
““အားအားအား””
ဆက္ခါဆက္ခါငယ္သံပါေအာင္ေအာ္သံစူးစူးနစ္နစ္က(ထံုးစံအတိုင္း)သမထီး၀င္းအတြင္းက်ီးၿပိဳသံမ်ား
ႏွင့္အတူေရာေႏွာေထြးယွက္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေပၚထြက္လာဘိေတာ့သည္။
ခၽြန္ျမေသာဩဩါးေျမႇာင္ျဖင့္အသားႏုကိုထုိးေထာက္ေမႊေႏွာက္သျဖင့္နာက်င္စြာအာေခါင္ျခစ္ေအာင္ေသာ
အသံ။
““အီးဟီးအားအားနာလွခ်ည့္ေမြးေမ့ေရ””
““အူးအဟီးကယ္ေတာ္မူပါအားအားအား””
အေဆာင္ငယ္အတြင္းမွလိႈက္လွဲနာက်င္စြာသည္းအူျပတ္မတတ္ေအာ္ဟစ္ငုိေႂကြးသံကေဩခၽြးသီးေပါက္ႀကီး
မ်ား တလိမ့္လိမ့္က်ဆင္းလ်က္ သမထီးတပ္၀င္းကို ေက်ာေပးကာ ဆူးသမန္းတြင္းသို႔
ဩ ေျခာက္ျခားစြာေငးေၾကာင္ၾကည့္ ေနေသာ အမိအဘတို႔ၾကားၾကေလမယ္။
လင္မယားႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္ဖ၀ါး အစံုမွ ဩ ေခၽြးေစးမ်ားျပန္လာသည္အထိလည္း မလႈပ္မယွက္ၿငိမ္သက္ေနၾကေပမည္။
သူရရင္၌က်င္စို႔နာက်ည္းလြန္းလွ၏။
““အသို႔လဲေရာင္းရင္းက်န္လူ႔တိရစ္ၦာန္တို႔ဘယ္အရပ္၌ရွိေနၾကသည္ကိုကိုရင္တို႔သိပါစ””
““ႏံုလွဘိၿပီေကာကိုရင္ႏွယ္အရည္းႀကီးေဆာင္ကာမေလ့က်င့္စဥ္အတြင္းမယ္မိႆံတအဩ
သည္ေကာကိုရင္””
ႏိႈးအဆြကိုခံယူေန
အလွည့္မက်ေသးေသာအရည္းတို႔သည္လိင္တန္ႀကီးမ်ားအစြမ္းကုန္ႀကီးထြားမာေတာင္လာေစရန္
ေဆးျပစ္ ခၽြဲရည္၀က္ဆီသုတ္လိမ္းလ်က္ ““ႏွမ္းလံုးႀကိဳင္ျမစ္”” ေသြးျခစ္လိမ္းက်ံအက္ကြဲလာဟန္အထိဩ ႀကီးမားပြထလာေအာင္ဩစြမ္းေဆာင္ေနၾကေလသည္။
မိႆံမ၏ႂကြားရြားဖုထစ္ေသာကိုယ္ႏွစ္အေသြးမထိတထိႏိႈးဆြေပးျခင္းကိုခံယူေနၾကသည္။
အကယ္စင္စစ္ဩ ဘံုမယားျဖစ္ေသာမယ္၀ဏ္ၰသည္ကုိယ္၌အေမႊးလိမ္းလူးၾကည္ႏူးစိတ္ထန္ခံခ်င္လာဟန္ဩ
ႏူးနပ္ထားရစ္ျခင္းမို႔ ““ပန္းဦး လႊတ္ျခင္း”” အေဆာင္တြင္း၀င္ခ်ိန္၌အစြမ္းကုန္ကာမထႂကြေနေသာ
အရည္းႀကီးမ်ား၏ၾကမ္းတမ္းစြာစပ္ယွက္မႈကကဩ
ညာႏုအပ်ဳိစင္ေလးမ်ားေန၀င္မွသည္မိုးေသာက္တိုင္ထိမခ်ိမဆန့္
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္အလွည့္က်ပန္းေခြ
သည္အထိစပ္ယွက္ၾကေလရကားဩ
ေသလုေမ်ာပါးခံစားရင္းအျပန္လမ္း၌ အသက္ေငြ႕ေငြ႕ျဖငမဩ
်က္လံုးေလးေၾကာင္စီစီျဖင့္ ေျခာက္ျခားတံုရီစြာဩ
အသက္လုကုယူရသည္ခ်ည္းဩ
သူရေထာက္သားဘ၀မွအေသခံတိုက္ခိုက္ခ်င္လာေသာဇာတိေသြးဇာတိမာန္တို႔
ႂကြရြအံုထလာဘိသည္။
““အေထာက္သားျဖစ္တာတယ္ခ်ဳပ္တီးရသကိုးေတာက္””
သူရသြားၾကားမွေလသံျဖင့္ညီးညဴျပစ္လိုက္၏။
““မွန္သပကိုရင့္ႏွယ္က်ဳပ္လက္ယားပါဘိေတာ့””
ငယ္မွဴးလက္အတြင္းမွၾကက္ေပါင္းေစးသားေရတက္ဩ
ဂြငယ္ျဖင့္ငါးျမႇားထစ္ပါမွ်ားငယ္ျဖင့္လွမ္းခ်ိန္သည္။
““ဟိတ္ငယ္မွဴးအခ်ိန္မက်ေသးသပေသြးေသာက္ရယ္””
ဗ်စ္ၥကေလးကိုင္လက္ကိုဆြဲေျမႇာက္လိုက္၏။
““အိုငစြာေတတက္ခ်င္တက္ခဲ့ပေရာင္းရင္း””
““မတက္လိုပါဘူး ကိုရင္ရယ္တယ္ဆီးက်င္တဲ့အလုပ္””
ငစြာေတ အေျဖစကားေၾကာင့္ သူတို႔အားလံုးၿပံဳးလိုက္ၾက၏။
မွန္ပါသည္သူတို႔အားလံုး၏ဩ
လိင္ေခ်ာင္းမ်ားအေငြ႕ ေျခာင္းေျခာင္းထမတတ္ပူျပင္းေသာ
ကာမါတ္မ်ားစီး၀င္ေနၿပီပဲကိုး။
‘‘‘‘
သည္ေတာင္႐ိုးတစ္ေလ်ာက္လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း၀ဲယာအကဲခပ္လာေသာအရည္းငယ္၀တ္စံုမုတ္ဆိတ္
က်င္စြယ္ဆံႏြယ္ဖားလ်ားအဆင္တန္ဆာမ်ားေၾကာင့္ သူ႔အားအဘယ္သူတစ္ေယာက္မွ်တပ္မွဴးငယ္
သီစမွန္းမရိပ္စားမိ ၾကဩ
ဆူးသမန္းကြင္းကိုအထက္စီးမွျမင္ေနရသည္။
““က်ည္းပင္ေတာ”” ရြာဇနပု္ႅ္ေလးကားကြင္းအလည္၌ ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္စြာရပ္တည္ေနသည္။ ဆည္ေဘာင္ကို လြန္၍
ဆူးသမန္းကြင္းစပ္အ၀င္အလိုေလးၿခံဳတစ္ၿခံဳတြင္အ၀တ္အစားလဲလွယ္ျပစ္လိုက္ကာဩ နက္ျပာေရာင္၀တ္႐ံုသင္
တုိင္းကိုေျမတူးျမဳပ္ႏွံထားရစ္ခဲ့သည္။
လံုကြင္းေအာက္ပိုးႀကိဳက္ အေပၚအ၀တ္ခ်ည္းသည္းျဖင့္က်ည္းပင္ေတာ
ရြာငယ္ေလးထဲ
သြက္လက္စြာ၀င္ခဲ့သည္
““အမယ္ကိုရင္ရင္အုပ္ကားလက္ေမာင္းကားႏွင့္ပုဂံသားစစ္သည္မို႔လူကိုႏႈတ္မဆက္ေတာ့ကိုး””
ထန္းေတာမွထြက္လာေသာငယ္ခ်င္းငေပြး
တစ္ဖက္မွစကားစမွပင္သတိ၀င္လာသည္။
““ခြင့္လႊတ္ပကိုရင္ငေပြးႏွယ္အက်ဳပ္အခ်ိန္အနည္းငယ္သာရတာမအဩ
မယ္တို႔ထံအလ်င္လိုေနလို႔ပကိုရင္””
““အာဟာစကားမဖြယ္ပါလင့္ကိုရင္ရယ္အမိအဖတို႔ထက္
““အိုပန္းအိ”” ထံလွမ္းေနမဟုတ္လားလို႔- ဟားဟား””
““ကိုရင္ႏႈတ္အေတာကၽြမ္းသပဗ်ာ””
““ကိုင္းကိုင္းသြားေပအံုးသြားေပအံုးဟုိကလည္းညေနတုိင္ရင္ဆည္ေတာင္၀႐ိုးထြက္ထြက္ေမွ်ာ္ရတာဩ
ေ၀သာလီဗ်ဳိင္းမေလးျဖစ္ေနကၿပီကိုရင္ရဲ႕””
““အသို႔ဆိုရင္ကိုရင့္ႏွယ္က်ဳပ္ကိုယ္စားေခ်ာ့ထားပါဘိ””
““အိုးက်ားသားမိုးႀကိဳးမျပစ္မွား၀့ံပါစစ္သားရယ္အေတာ္ၾကာသူ႔ခ်စ္သူလန္က်ဴးရေကာင္းလားမတဩ
ပြဲ၀င္နာမည္ရသူရိယေဆာင္ားႏွင့္ပိုင္းလုိက္မွ
ငုတ္တုိေလးက်န္ေနလူျဖစ္႐ံႈးရမွာပကိုရင္””
ုိက္
““ဟားဟားဟားကိုရင္ေက်ာင္းေတာ္တုန္းကအတိုင္းပါပဲငယ္ခ်င္းရယ္က
အဲ ျပန္မွေတြ႔ပါစံ””
““အပိုမဖြာစမ္းပါနဲ႔ ကိုရင္အျပန္လည္းကိုရင့္ႏွမနဲ႔ဆည္ေတာင္႐ိုးေက်ာ္တဲ့အထိဟုိကလိုက္ပို႕အံုးမွာပေလ””
““ဟဲဟ
ဟဩ ကဲ
ိုရင္ကေကာမယ္ဆံုႏွင့္ရည္ငံေနမဟုတ္လားကိုယ္ခ်င္းစာပဗ်ာ””
““အမေလးမယ္ဆံုကိုသြားမေျပာနဲ႔ကိုရင္က်ဳပ္ကိုအစိမ္းသရဲလထဩ
တစ္သက္လံုးလင္မေနဘူးတဲ့ကိုရင္ရဲ႕””
င္ေနပဗ်ာလင္ေနရင္ပန္းဦးလႊတ္ရမွာမို႔
ငေပြးကလက္ထဲမွထန္းလွီးားကကဩ
်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားရင္းအံႀကိတ္ကာသမထီးအရပ္သို႔
စူးစူး
၀ါး၀ါးၾကည့္ေနေလရာသီဟသူရၾကက္သီးေမႊးညင္းမ်ား
ထသြားရ၏။
““အင္းါလဲအသူ႔ဘက္ကမွန္ေပသကိုး””
““က်ဳပ္ေမးပါရေစအံုးကိုရင္ကိုရင္တို႔လိုအရာထမ္းေတြ
ထိမ္းျမားရင္ကေရာဗ်ာ””
““က်ဳပ္လားက်ဳပ္က်အဲ္ႅီအရည္းႀကီးေတြစံုးစံုးကုန္မွ
““အိုပန္းအိ””ေလးနဲ႔ လက္ဆက္မွာပကိုရင္””
““တနယ္သားလံုးေယာက္်ားမွန္သမွ်အရည္းႀကီးေတြကိုထယ္ထိုးၿပီး
ေျမလွန္ျပစ္ခ်င္ေနသပကိုရင္ရာ””
““စိတ္မေလာပါနဲ႔ကိုရင္အခ်ိန္တန္ေတာ့တစ္ရြာတစ္ေယာက္စာခၽြန္ေစေတာ္မူမယ္လို႔ကိုယ္ေတာ္ေလး
အမိန္႔
ေတာ္ထားရွိထားႏွင့္ၿပီးသားပါ””
““အိုအသို႔ဆိုလ်င္ငယ္ကၽြန္၀င္စာရင္းခုပင္သြင္းခ်င္စမ္းပါဘိကိုရင္ရယ္ေတာက္””
ငေပြး လက္ေမာင္းေၾကာႀကီးမ်ားေထာင္ထလာသည္ အံႀကိတ္ထားသျဖင့္ ေမးေၾကာႀကီးမ်ားတင္းထေနသည္။
““င့ံလင့္ပါငယ္ခ်င္းက်ဳပ္စာခၽြန္ေစပါမယ္””
““ႏႈတ္လစဩ ိတ္ခ်ကာယေတာင့္တင္းသူေတြက်ဳပ္အခုထဲကတပ္စုထားမယ္ပမပ်က္မကြက္စာခၽြန္ေစပါပဲ””
““ေကာင္းလွပါၿပီကိုင္းခြဲၾကဦးစို႔ကိုရင္ေရ””
ဆံုေနက်ေနရာက်ဥ္းပင္ေတာေတာင္ဘက္ရအဩ
ံုးႏွဲၿခံဳႀကီးေအာက္ ““အိုပန္းအိ””ကိုယ္လံုးေလးကိုဩ
ရင္ခြင္ ထဲ ေထြးထား၏။ တ္ႅိတ္္ႅိတ္ခံုေသာ
ရင္အံုေလးထက္ သူရလက္ကိုတင္စမ္းေစၿပီးဩ
ရဲရဲနီေသာမ်က္ႏွာေလးျဖင့္ဆိုသည္။
““ရင္ခံုတာဘာလို႔လဲဟင္””
““အခ်စ္ရဲ႕နရည္စီးတစ္မ်ဳိးေပါ့ပန္းအိရယ္””
““အတို႔ကၽြနတဩ
ခါဖူးမွ်ေမာေလာက္ေအာင္ရင္မခံုဘူးအခသဩ
ူ႕ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာေမာလြန္းလမဩ ႐ုန္းခ်င္ဘူး
ကြယ္””
တိုးတိုးညႇင္းညႇင္းအသံေလးက သႏဩ ွလံုးသည္ပြတ္ထဲသို႔စူးနစ္စိုက္၀င္သြားကာၾကည္ႏူးက်ပ္စိမ့္သြားရ၏။
““ေမာင့္မွာလဲသနပ္ခါးထူထူလိမ္းထားတဲ့ပါးေလးကိုနမ္း႐ိႈက္လိုက္တိုင္းအသက္ရွဴမ၀ဘူးသိလား””
““အိုရွက္ဖြယ္စကားမႁမြက္ပါနဲ႔လားဩဩ
ေမာင္ရယ္””
ပါးအစံုကိုဖေယာင္းပံုလက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးမ်ားျဖင့္ကြယ္ကာရင္းမ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ား
ညႊတ္ေကြး ကာဆိုသည္။
သူရထံမွပူေႏြးေသာသက္ျပင္း႐ိႈက္သံႀကီးႏွင့္အတူ
““အိုပန္းအိ””ကိုယ္လံုးေထြးေထြးအိအိေလးအားအင့္က နဲေနေအာင္ဆြဲညႇစ္ျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။
““ေလ်ာ့ပါအံုးေမာင္ေမာင္ရယ္အသက္႐ွဴၾကပ္လွပါဘိ””
““ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲအသို႔လ်င္အေနၾကပ္ေပမဲ့ေနတတ္ေနၿပီလို႔ေျပာခဲ့ဖူးသားမဟုတ္လားခ်စ္သူရယ္””
““အာကြယ္အနည္းအပါးပါပဲဖက္ေရာ့ေလကြယ္ၾကာရင္အမယ့္မွာအသက္႐ွဴရပ္ရပါလိမ့္မယ္ေလ””
စရာဩ
““အၾကည္စားသန္ခဲ့ၿပီမွတ္တယ္ခြင့္လႊတ္ပါႏွမရယ္””
““အင္းေရႊစိတ္ေတာ္ညိဳအလိုမက်ဟန္ကေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ေရာက္မွနန္းတြင္းသူမ်ားအသင္ေပးလုိက္မွတ္တယ္””
သူရကမ်က္ႏွာညိဳးငယ္စြာသူမအားလႊတ္ေျပာေသာအခါအိုပန္းအိစကားနာထိုးေခ်သည္။
““ဟြန္းမယ္မင္းအက်ဳပ္တာ၀န္က်ရာသမထီးမွာ
နန္းတြင္းသူထမီပင္မျမင္ရမွတ္ပါစံ့အိုပန္းအိငယ္””
ခ်စ္သူစိတ္ညိဳအလိုမက်ျပန္ေတာ့ျပန္ေခ်ာ့ရသည္ကလဲ
အိုပန္းအိတို႔တာ၀န္ဤစည္ကလ်င္လည္းၾကည္ႏူး
““ေတာင္းပန္ရတာေပါ့ ေမာင္ေမာင္သည္ကေန႔ေမာင္ေမာင္လာမယ္ဆိုလအဩ
ျမင္တံုးေမႊးေမႊးကဆဩ
ြမ္းခံမ၀င္ခင္
ကမယ္မင္းေသြးထားခဲ့ရထာေလေလာက္ထူထားမွ
ျပဳအားကိုခံႏိုင္မယ္ဆိုတာပန္းအိအသိပါသူ႔ကိုခ်စ္လို႔ အ ျပစ္ဖုိ႔မိတာကို ေရႊစိတ္ေတာ္ညိဳတယ္လားဟင္””
စိုးရိမ္မ်က္ႏွာအၾကင္နာစကားၾကားရျပန္ေတာ့
တျပန္တေက်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ရသည္က သူရတုိ႔ေယာက္်ားေလး
မ်ား တာ၀န္ျဖစ္ခဲ့ျပန္ေခ်ေရာ။
““အကဲပါအကဲခတ္တာမဟုတ္ဖူးပန္းအိခ်စ္သူအထင္လြဲမွာေမာင္ေမာင္အေၾကာက္ဆံုးမို႔ပါ””
““ေယာက္်ားေကာင္း ေမာင္းမတစ္ေထာင္ဘုရင္ထီးဘုရားေတာင္ေတာင္နန္းေျမာက္နန္းအလယ္နန္းဩ
ထိပ္ ေခါင္တင္ႀကီးဘုရားတို႔နဲ႔စံေနေသးတာေမာင္ေမာင္ကိုလဲအိုပန္းအိကႀကိဳက္တာေတြေပးစားျပစ္မွာါေပမဲ့ဩ
အုိပန္းအိ ကေတာ့တစ္ညမွခြာမွာမႈတ္ဖူးသိလားဟြန္း””
ေက်ာထဲစိမ့္က်င္သိမ့္သိမ့္ငင္ေသာခ်စ္သူ႔စကားေၾကာငငဩ
သူရလက္အစံုကေႁမြငန္းႀကီးပမာရစ္တားဖက္ တြယ္ဆုပ္နယ္ေခ်မြမိျပန္သည္။
““အဆင့္ကဲနယ္မလြန္ပါနဲ႔လားေမာင္ေမာင္””
““အခ်စ္ရဲ႕နယ္စပ္ျဖတ္သန္းမိလို႔ခ်စ္သူအျပစ္ေပးလဲ ေၾကေအးၿပီးသားပဲႏွမရယ္ေမာင္ေတာ့ခ်စ္မွာပဲ””
““အို႔အိုးေမာင္ရယ္စေနရင္ႏွစ္မႊာကိုအတြင္သာကိုင္ဆြဲေနမွျဖင့္ပန္းအိႏြမ္းေၾကရေတာ့မယ္ထင္တယ္””
““တစ္ႏွစ္မွတစ္ခါျပန္ရြာခံသူမယ္မင္းကမၾကည္ျဖဴလို႔ေျပာတာလားႏွမရယ္””
““ေမာင့္အတြက္ဆအဩ
ေနမိသူပါေမာင္ရယ္””
““္ႅါျဖင့္””
သက္ေတာင္ေပး၀ံ့သူပါေမာင္ေမာင္မယ့္ပန္းဦးေမာင္ပန္ရမယ္လအဩ
ၿမဲတေစႀကိမ္း၀ါး
““အိုအဲလိုအာမဟုတ္ေသးဘူးေလထမီအနားကိုအားနဲ႔မဆြဲပါနဲ႔ေမာင္ရယ္အရွက္ႀကီးရွက္လို႔””
အိုပန္းအိအသံေလးတုန္ခိုက္လာသည့္နည္းတူငသူရရင္အံုႀကီးမ်ားလႈိင္းထတက္ႂကြလာကာဩ
အသက္ရွဴသံမွာ လည္းျပင္းထန္လာ၏။
အိုပန္းအိစိုးထိတ္မႈေလး၀င္လာသည္။
ကျပာကသီလူးလဲထၿပီးသူ႔ခ်စ္သူရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးကလဩ
က္ျဖင့္ဆီး
တြန္းထားလုိက္၏။ ငသူရလက္ေမာင္းအိုးႀကီးမ်ားႂကြက္သားအေျမာင္းေျမာင္းထလာ၏။
တင္းတင္းႀကီးဆြဲဖက္ခါဩ တစဟင္းဟင္းျမည္တမ္းသျဖင့္လည္းအိုပန္းအိရင္တံုပန္းတံုဖိုလိႈက္ေမာ၍ေဇာေခၽြးေလးျပန္လာ၏။
ႏႈတ္မွမူဩ တခြန္း တပါ္ႅေသာ္မွ် မႁမြက္ဆိုႏိုင္ေတာ့
အုန္းႏွဲၿခံဳေလးသိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ ခါရမ္းသြားသည္ဩ ျပင္းျပေသာအသက္ရွဴသံႏွစ္ခုကအေမွာင္တစ္ေနရာသဥဩ
ီးတည္ခုတ္ေမာင္းေနေသာျမင္းရထားႏွယ္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဩ
““ေတာ္ေတာ့ေမာင္ေမာင္ပန္းအိစိတ္ဆိုးမိမွာမဟုတ္တာ””
ကတိုက္က႐ိုက္မ်က္ႏွာအိုေလးျဖင့္ပန္းအိျငင္းဆန္ဘိ၏။
အသံကတိုးညႇင္းတံုခိုက္ေန၍ အနည္းငယ္က်ယ္သြားသည္။
၀ါသနာအိုးငသာဇံ ငေပြးတို႔ကာလသားႏွစ္ ေယာက္အုန္ႏွဲျခံဳကိုမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းေခ်ာင္းေျမာင္းေနၾကသည။
သူတို႔ႏွစ္ဦးပင္လ်င္အသက္ရွဴသံမ်ားက ဖားဖိုထိုး
သည့္ႏွယ္ဩ
““ဘဲ့ႏွယ္ငေခြးင
အဩ သက္ရွဴမႈျပင္းလွပါဘိ””
““အမယ္မယ္ေမာင့္ရင္မလဲႏွာသီးဖ်ားေခၽြးသီးသူဟာေတာင္မသုတ္သင္ႏိုင္ကၿပီမဟုတ္ေလအသို႔ေၾကာင့္ဩ
သူခိုးျခင္းဟိတ္ေျခာက္ရဘိသနည္း””
““အိုးကိုရင္ႏွယ္အသံမထြက္ပါစံအခင္းပ်က္ယြင္းေလမွေခ်ာင္းရက်ိဳးမနပ္ျဖစ္ရေခ်ဦးမယ္””
““အႏို႔ကိုရင္ကအရင္အေၾကာစကားဆိုသဟာကိုး””
““ၾကည္စားသည္မွတ္ပါစကဩ
ိုရင္အေဟာအန္းႏွဲၿခံဳႀကီးအသို႔ေၾကာငသဩ
ိမ့္သိမ့္ခါေနသနည္းကိုရင္ၾကည့္ပါစ့ံ””
““အပိုစကားရြတ္ဆုိရန္သင့္ေခ်ၿပီေကာ””
ႏွစ္ေယာက္သားေမ်ာက္ေခ်ာပင္ပင္စည္ႀကီးအားရွက္ကြယ္ေခ်ာင္းေျမာင္းေနေလရကား
အေနာက္တူ႐ူမွခႏ္ၶာ သြယ္လ်အိေႏ္ၵျပည့္၀ေသာအလွတစ္ပါး မိန္းမသားတစ္ေယာက္သင္းတို႔ႏွင့္လ်င္စြာနီးကပ္လာသည္ကိုပင္
သတိမမူႏိုင္ ေအာင္ ေဇာကပ္ေနၾကပါဘိေတာ့သည္။ ငသူရက ခ်စ္သူ႔ပါးတို႔သာ ဩ အတြင္သားနမ္း႐ႈံ႕လ်က္မွလက္အစံုတို႔သည္အိုပန္း
အိငယ္၏ရင္တင္ခါးေပါင္ၾကားမ်ားသို႔ေရြ႕လ်ားပြတ္တိုက္ဩ ေခ်ာ့ျမဴေနခိုက္ဩ
““ဟဲ့ငေပြးႏွင့္ငသာဇံေတာၾကက္ေခ်ာင္းသလားအသို႔ေသာအရာၾကည့္႐ႈေနၾကပါစံ””
““အမယ္မင္းကလူကလူကလူ””
ငသာဇံထခုန္ၿပီးေမ်ာက္ေခ်ာပင္ေျခမွေျပးေလဘိ၏။
မ်က္စိမ်က္ႏွာရဲကာျဖင့္ငေပြးၿပံဳးရမလိုရယ္ရ
မလိုဖင္ပြတ္လိုက္ေခါင္းကုတ္လိုက္ျဖစ္ဘိသည္။
““မယ္ဆံုအႏွီကိစ္ၥရွိ႐ိုုးလားမယ္မင္းအဟင္းဟဲ””
““ဆိုစမ္းပါငဲ့ငေပြးႏွယ္ထစ္တီးထစ္အရွိသေကာ””
မယ္ဆံုက အုပ္လံုးသြင္းၿပီးစ ဆံႏြယ္မ်ားကို
ဟန္ပါပါ သပ္တင္ရင္းလူႀကီးသူမဟန္ဩ
စြံ႕ကားေသာခါးေအာက္မွ တင္ပါးႀကီးေပၚသို႔ လက္ကေလးေထာက္ခါးေလးညႊတ္ရင္းေလးခ်ီ၍ေမးသည္။
““္ႅီမွာထုိင္ပါအံုးမယ္ဆံု””
““အဲ့ႏွယ္က်ဳပ္ကဘာေၾကာင့္ထိုင္ရအံုးမွာလဲ””
““ေျပာေျပာေျပာစရာေလးရွိေသးတယ္မယ္စံု””
““အို႔နားမေထာင္ခ်င္ေပါင္ေနာ္ေနရစ္ပါဘိကိုရင္””
မယ္ဆသဩ
မင္ပ်ဳိမေလးႏွယ္လ်စ္လ်ဴ႐ႈထြက္သြား၏။
ငေပြးကတုန္ကရင္ျဖငအဩ
န္းႏွဲၿခံကိုတစ္လွညမဩ ယ္ဆံု
ေနာက္ေက်ာတင္ပါးအံုႀကီးမ်ားတစ္လွည့္ၾကည့္ကာဗ်ာမ်ားသြား၏။
““မယ္မယ္ဆံုေခတ္ၱင့ံလင့္စမ္းပါဘိ””
““စံုဖက္ရန္စကားမွလြဲ၍အျခားႁမြက္လိုရာႁမြက္ေရာ့ေနာ္””
““အင္းပါမယ္ဆံုရဲ႕ဟ
ဟဩ ဲ””
ငေပြးမ်က္ႏွာႀကီးက ၀မ္းသာအယ္လဲ ေရႊလည္ဆြဲ
ေကာက္ရသူလိုၾကည္လင္၀င္းပ ဩ
အသာႀကီးသာေနဘိသည္။
““အဲဟိုအုန္းႏွဲၿခံဳေတြ႔သည္ေကာႏွမ””
““အမယ္လူကိုၿခံဳထဲဆြဲမယ္ပကိုရင္ေပြး””
““ဟာမအပ္မရာမယ္မင္းရယ္ေနျပည္ေတာ္ကေခတ္ၱျပန္လာတငဩ
တို႔ငယ္ခ်င္းငသူရနဲ႔ အိုပန္းအိတခဩ ်စ္ရည္ တူညီခ်စ္ခြန္းသီေနၾကလိမ့္မယ္မင္းရ႕ဲ””
““ဘဲ့ႏွယ္အိုပန္းအိကိုအက်ဳပ္လိုက္ရွာေနပါဘိနဲ႔ေတာ္””
စိတ္ဆတ္သေလာက္လူ သြက္လွေသာ မယ္ဆံုတစ္ေယာက္ အုန္းႏွဲၿခံဳေနာက္မွ
ပတ္၀ုိင္းတိုး၀င္ေခ်ာင္းေျမာင္းေလ
လွ်င္ဩ
““အလိုေလးအိုပန္းအိျပားခ်ပ္ေနပါဘိၿပီေကာ””
မွန္သည္အိုပန္းအိတစ္ေယာက္ငသူရရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးေအာက္ပက္လက္ကေလးျပားေနဘိသည္။
““ပန္းအိက
သဩ နားပါအံုးေမာင္ေမာင္ရယ္””
ပန္းအိ””
““ေမာင့္ကိုေရာညႇာတာပါစ့ံႏွမငယ္ရယ္””
““ႏွမကမခံ၀့ံသူမို႔ဆိုသဟာၾကင္နာပါဘိဦးေမာင္ေမာင္ေမာင္””
““အမ်က္ရွလို႔အရွက္ရတာလဲေနျပည္ေတာ္မွာပဲေခါင္းခ်ေတာ့မယ္ပမယ္မင္းပိတ္ပင္လို႔မရေကာင္းၿပီဩ
ျမင္ကြင္းကဩ အလင္းေရာင္မလံုေလာက္မႈေၾကာင့္ေမွးမွိန္ေနေလရကားမယ္ဆံုအားမလိုအားမရျဖစ္ေရလွ
ေခ်သည္။
““အို႔အိုးေပါင္ကိုႀကိတ္မိၿပီေကာေမာင္ေမာင္””
““ဥံဳဖြဥံဳဖြႏွမငဲ့ေမာင္အလြန္ရွိအ့ံ””
““ရင္စည္းပတ္နက္ေျဖအခက္မို႔မရက္စက္သင့္ပါ””
စကားသံေလးမ်ားအခ်ီအခ်၀ယ္မယ္ဆံုနစ္ေျမာသြားသည္။
အုန္းႏွဲၿခံဳအ၀န္းအ၀ိုင္းကေယာက္်ားႀကီးေျခာက္ ေယာက္မွ် လက္၀ိုင္းပတ္၍ မမွီေကာင္းေအာင္လံုၿခံဳလွသည္။
မယ္ဆံုငေပြးပန္းအိငသူရတို႔ငယ္စဥ္က ဤၿခံဳႀကီး ေအာက္ ေပါက္တတ္ကရ ကစားခဲ့ၾကဘူးသည္။ ေအာက္ေျခက
လူငု႔ံ၀င္လိုက္လွ်င္ ဩ ေပါင္းပင္ကင္းရွင္းလဲွက်င္းထားဘိသ ကဲ့သို႔ေျပာင္စင္ေနသည္။
ဤေနရာ၀ယ္ပိတ္ၾကမ္းတစ္၀ိုင္းခင္းက်င္းယွဥ္ထုိင္ရင္းခ်စ္တင္းဆိုခဲ့ၾကသည့္
သူတို႔အတြဲကမဩ ယ္ဆံုတို႔လူ
ေစာင့္ေပးရစၿမဲလည္းျဖစ္သည္။ ယခုရက္ပိုင္းအတြင္းမွာမူမယ္ဆသဩ
ရက္ေတာသစဩ ာေ္ႅြးႏွင့္အတူလုိက္သြားခဲ့ရသျဖင့္
အိုပန္းအိႏွင့္မဆံုျဖစ္ ငသူရလာမည္မွန္းလည္းမသိခဲ့
ယခုမူ သင္းတို႔ႏွစ္ဦးအခ်စ္မူးေနခုိက္ဩ ႀကံဳႀကိဳက္၍ေျခာက္လွန္႔ရင္းအုန္းႏွဲေနာက္ဖိုးမွ
ၿခံဳတိုးလာခဲ့မိေလရာတုိးရခက္ဆုတ္ရခက္ျဖစ္ေနေပၿပီ။
အိုပန္းအိးေခါင္းေလးမ်ားေဖြးေဖြးလႈပ္လႈပ္ေတြ႕ရ၏။ အတင္းအၾကပ္ဖိႏိွပ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ေနေသာငသူရဩ ေက်ာျပင္ႀကီးလဲေတြ႔ရ၏။
မယ္ဆံုရင္ေတြခံုလႈိက္ပူေလာင္လာ၏။ တ္ႅိတ္္ႅိတ္ေသြးခံုႏႈန္းမ်ားလည္း ျမင့္မားလာ ေနသည္။
သည္မွာေခၽြးျပန္ေနေသာ ငသူရေက်ာျပင္အားေငးေနခိုက္လႈပ္လႈပ္လွဲလၿဖဲကာျပန္စုအမ်ိဳးမ်ိဳးျပဳေနေသာ
အိုပန္းအိေပါင္လံုးေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားကိုၾကည့္ေနခိုက္ဩ
““ေမြးေမ့””
ဟုလႊတ္ကနဲေအာ္လိုက္မိရွာသည္။ မာေက်ာက်စ္လ်စ္ေသာ ငေပြး၏လက္ႀကီးႏွစ္ဖက္ကဩ ေရႊရင္အစံုကိုေနာက္မွ သိမ္းဖက္ျခင္းကိုမယ္ဆံုခံလိုက္ရသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ထန္းတက္သမားငေပြး၏
မာေတာင္ေနေသာလိင္တံႀကီးက မယ္ဆံုဖင္ၾကားသို႔ တည့္တည့္မတ္မတ္ႀကီးတိုး၀င္းသြား၏။
လိပ္ျပာလြင့္စင္သြားသလားမသိမယ္ဆံုမေအာ္မိအသက္ရွဴ ရန္ပင္ ေမ့ေလ်ာ့ကာမိမိႏို႔ေလးႏွစ္လံုးကို ပိုင္ပိုင္ႀကီးနယ္ဆြေနေသာ
ငေပြးရင္ခြင္၌မိန္းမူးေတြေ၀သြားသည္။
ငေပြးကလည္းလူပ်ိဳ႐ုိင္းပီပီသြက္လက္ၾကမ္းတမ္းစြာလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္သည္ေက်းေတာသူမယ္ဆံု၏
ထမီ ေအာက္နားသည္တေထာက္ခြက္အထိတို၀တ္ထားရာဆြဲယူမလွန္လုိက္သည္ႏွင့္ေနမထိေလမထိဩ
ေသာမယ္ဆံု၏ ဖင္ဖြံ႕ ဖြံ႕ထြားထြားႀကီးက ဘြားကနဲေပၚထြက္လာသည္ဇက္ကိုဖိႏွိပ္ခါးကိုဆြဲယူမ-
လုိက္ေသာအခါခါးခြက္ဖင္ေကာ့ခပ္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးအေနအထားကိုရလိုက္၏။
ငေပြးလီးကမိုးဆီသို႔ေမွ်ာ္လ်က္သီးေသာ
မိုးေမွ်ာ္ျငဳပ္သီးကဲ့သို႔ မတ္မတ္ေတာင္ေနေလရာေပါင္ႏွစ္လံုးၾကား၌
ပံုး ကြယ္ေနေသာ မယ္ဆံုေစာက္ဖုတ္ေလးအားေအာက္မွေကာ္သြင္းေပးလိုက္ေလရာမထင္မွတ္ပဲႁပြတ္ကနဲဩ
အရည္စိုစြတ္ သံႏွင့္အတူတန္းတန္းမတ္မတ္ႀကီး၀င္သြားေလသည္။
““အလယ္လယ္ေမ႐ိုေလ””
မယ္ဆံုငေပြး၏ဆီးစပ္ႀကီးကို လက္ျပန္တြန္းလိုက္ရာ မာေက်ာ႐ႈပ္ေထြးေနေသာ လေမႊးအံုႀကီးမ်ားအား စမ္းမိသြားေလသည္။ ပထမေသာ္စူးစမ္းဟန္ဆုတ္ဆြဲပြတ္သပ္ၾကည့္ၿပီးမွ အထိတ္တလန္႔လႊတ္ခါေရွ႕မွဩ ျခေတာင္ပို႔ဆီ လက္ကိုေထာက္ကူအားျပဳယူလုိက္ရေခ်သည္။
မ်က္ေစ့ထဲေ၀၀ါးေနသည့္ခံစားမႈမ်ားကလည္း
႐ႈပ္ေထြးေနသည္တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ႀကီး
ထိုးသြင္းထားေသာငေပြးလီး္ႅါဏ္ကအေကာင္းအဆိုးဩ
ေ၀္ႅနာႏွစ္မ်ိဳးကိုေပးေနသည္ဩ
““ႁဗြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္ဖတ္ဖတ္””
““အင့္အင့္အဩ
ကြ်တ္ကၽြတ္အ””
ငေပါးဆံးစပ္က ဖင္သားႀကီးမ်ားကတဖတ္ဖတ္စီစိႀကိတ္ေဆာင့္႐ိုက္မိၾကသျဖင့္မယ္ဆံုတစ္ကိုယ္လံုးဩ
စက္ရ ဟတ္ႏွယ္ခါရမ္းကာေရွ႔သငဩ ိုက္ခနဲငုိက္ခနဲတိုးတိုးသြားေန၏။
ဆံေတာက္သိမ္းစအုပ္လံုးဆံႏြယ္သည္ဩ
၀ါးအစည္းေျပသကဲ့သို႔ဖ႐ိုဖရဲေျပက်ဖြာလံက်ဲသည္။
““ငေပြးအဩ
အင့္နင္လူယုတ္ကၽြတ္အ””
““ႁပြတ္ႁပြြြတ္စြတ္ဖတ္ဖတ္ေဖါက္ေဖါက္””
““ဟီးအီးအဩ အဩ အဩ
အအ””
ထန္းထက္သမားထန္းလ်က္ခ်က္သမားငပြးခါးသန္သည္မွာအ့ံဖြယ္ေကာင္းလွေခ်သည။
လစပ္တစ္ခ်က္ ကေလးမွ်တံု႔ဆိုင္းမသြားပဲဆက္တိုက္အၿပီးတိုင္လိုးေဆာင့္အားၾကား၌ မယ္ဆံုခမ်ားေစာက္ေခါင္းေလးအတြင္း
က်င္ထက္ပူေႏြးလာၿပီး သုတ္လႊတ္မိေတာ့သည္။
ကဲဘာျဖစ္လဲငေပြးတို႔ပန္းဦးရလိုက္ၿပီက
ကိုငံု႔ၾကည့္ရင္းေႂကြါးေၾကာ္မိလုိက္သည္။
ငဩ ေပြးစိတ္ထဲမွဇြတ္ႀကီးစိုစြတ္အံက်လာေသာေစာက္ေရမ်ား
မယ္ဆံုခမ်ာျပင္းထန္ေသာငေပြး၏လ်ပ္တပ်က္႐ိုက္ခ်က္ကပဩ
သုိ႔မွ်ေရွာင္လြဲမရလိုက္ပဲေက်ာပိုးတက္လိုး ျခင္း ခံလိုက္ရသျဖင့္ခံလိုက္ရေသာ္လည္းကာမအရသာထူး၏
စြမ္းအင္ကိုနဖူးေတြ႕းေတြ႕ေတြ႔လုိက္ေသာအခါဩ ေနာင္တြင္ငေပြးမွငေပြးတေရႊးသားမ်ားမွ်မတြက္ေသာ
သစ္ၥာတရားျဖင့္ ခ်စ္ခင္တြယ္တာမိခဲ့ရွာသည္။
ယင္းသို႔သူတို႕ႏွစ္႔ဦးအဆင္ေျပျခင္းသည္ငသူရႏွင့့္ပန္းအိတို႕အတြက္ပြဲပ်က္ခဲ့ရျခင္းလည္းျဖစ္သည္။
တအင့္အင့္တအအအသံမ်ားစြတ္စြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္အသံမ်ားကအုန္းနဲ႔ပင္ေျချခေတာင္ပို႔တစ္ဖက္ႏွင့္
နီးကပ္စြာလာေလရကားကဲ့ၾကည့္မိၾကေလသည္။
““အိုငေပြးႏွင့္မယ္ဆံုရည္ငံလင့္ၾကၿပီ””
ငသူရေက်နပ္၀မ္းသာစြာျမင္ကြင္းကို
ၾကည့္ေနခိုက္အရွက္အိုးမေလးအိုပန္းအိေလးညႇိဳ႔မွလႊတ္လိုက္ေသာ မွ်ားတစ္စင္းေလးအလားလွစ္ကနဲအုန္းႏွဲၿခံဳႀကီးေအာက္မွ
ေျပးထြက္သြားခဲ့့ေလသည္။
‘‘‘‘
““ဟင့္ေရာင္းရင္းပံုျပင္ကဟုတ္မလိုလိုနဲ႔အလကားပဲကိုး””
ခမံုသားစကားႂကြယ္သူအငယ္ဆံုးငစြာေတကဆို၏။
““သယ္တပ္မွဴးကိုမခန္႔ေလးစားဂုပ္ေပၚား၀ဲကၿပီငဲ့””
““ဟဲ့ဗ်စ္ၥခုခ်ိန္ဟာစစ္ေရးစစ္ရာတိုင္ပင္သာမဟုတ္ရန္ေကာရင္းႏွီးစြာဆက္ဆံပါေစေလက
ငဲ စြာေတဩ
မင္းရြာအျပန္ဘယ္လိုဘယ္လိုဟန္ခဲ့တယ္ဆိုတာလဲစကားအဆာမက်ယ္အႂကြား၀ါငယ္ငယ္နဲ႔စားၿမံဳ႕
ျပန္စမ္းပါအံုးဟ””
ငစြာေတအနည္းငယ္တည္သြားသည္။ ေမးေၾကာမ်ားေထာင္လာေအာင္လဲအံကိုတင္းတင္းႀကိတ္သည္။
““ေသြးေသာက္ခ်င္းမို႔သာဆိုရမွာအျဖစ္ကအႂကြားပိုစရာထက္ရွက္ဖြယ္ႀကံဳခဲ့ရတာပေရာင္းရင္းတို႔
ရယ္””
““အင္းအင္းၾကားစမ္းပါရေစလားငစြာေတဗ်ား””
““အသစ္ျဖစ္ျဖစ္လာလို႔ခံစားရျပင္းပလွဘိတယ္အကိုတို႔ရာက်ဳပ္ရြာအျပန္မလွခဲ့သူပါဗ်ာ။
အဲသည့္ေန႔ကဩ က်ဳပ္ရြအနီးကိုေရာက္ေတာ့မိုးခ်ဳပ္စျပဳၿပီးေန၀င္ၿပီးေပမဲ့အရီးေက်ာ္လယ္တဲနားအထိ အလင္းရွိေသးတယ္ဩ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ျပန္ေရာက္လာတဲ့က်ဳပ္ေလရြအနံ႔ေလးကိုေတာင္မွေျခစံုရပ္ၿပီးတ၀ႀကီးရွဴျပစ္လိုက္ေသးသဗ်ာ၊
အရီးေက်ာ္တို႔သားအဖ က်ဳပ္ကိုေတြ႔ေတာ့သူရဲေျခာက္ခံရသူေတြလိုမ်က္ႏွာေတြျဖဴေရာ္ေနၾကတယ္၀င္ပါအံုးလားဩ
လို႔ေတာင္မွမဖိတ္ေခၚဘူး ေလ”” ““အရီးစံေက်ာ္က်ဳပ္ငစြာေတပါဗ်ာဘယ္ႏွယ္တလင္းထဲစပါးလဲကုန္ေနမွ
ရြာထဲျပန္မေျပာင္းေသးဘူးလား”” ““ဟင္း ေျပာင္းေတာ့ေျပာင္းခ်င္ပါရဲ႕ငစြာ ရယ္””
““အႏို႔ဩ
ေဘာက္မဲ့ေၾကာင့္မေျပာင္းျဖစ္တာတုန္းအရီးရဲ႕””
““တလန္ႀကီးသား မဲေက်ာ္ ေၾကာင့္ပါပဲကြယ္””
““အရီးေက်ာ္ဟာေျပာရင္းမ်က္ရည္ေတြ၀ဲလာေနတယ္က်ဳပ္မဲေက်ာ္ကိုေကာင္းေကာင္းသိသ ဟာပဲ
ယစ္က်ည္ေတာက္တကိုင္ကိုင္နဲ႔ အရပ္လည္ၾကက္တုိက္ေနတဲ့အေကာင္ေလဖေအကကလန္ႀကီးဆိုေတာ့သူကဩ
အာဏာရိပ္နဲ႔ေသာင္းၾကမ္းလာသဟာပေလ””
““အေၾကာင္းစံုသိပါရေစလားအရီးေက်ာ္”” ““ရြာထဲအရင္၀င္ပါလားကို
ရင္ငစြာေတ”” အရီးေက်ာ္သားခ်က္ေဖာင္းကစကား၀င္ပိတ္ျပစ္တယ္
““္ႅါနဲ႔က်ဳပ္လဲစိတ္တိုတိုနဲ႔ရြာထဲကိုဘီလူးေျခ လွမ္းနဲ႔၀င္ခဲ့တယ္အခ်ဳိအိမ္ေတြ၀က္၀ံဆီနဲ႔မီးတိုင္ေလးေတြ
ထြန္းထားၾကၿပီကလန္ႀကီးအိမ္မွာသာကညင္ဆီထြန္းဩ ေရႊ
ၿမိဳ႕ေတာ္ကမီးတိုင္ႀကီးတထိန္ထိန္နဲ႔အမယ္၀င္းေပါက္မယ္အေစာင့္နဲ႔အသူမ်ားလဲအနားကပ္ၾကည့္ေတာ့ဩ
““ဟိတ္ဘယ္သူလဲရပ္”” တဲ့ ရယ္ရယ္ခ်င္ေသး““ေဟ့ေမာင္ရင္တို႔ကိုဘသူခန္႔ထားသလဲကြေဟ””
““အံမာအႏို႔ဩ မင္းက ဘယ္ရြာသားတံုး ”” ““ဟား
ေသလိုက္ပ သံသပိတ္ရယ္ ငါ ငစြာေတပါဟ”” ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ဩ
အိမ္ေရွ႕စံကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ႕ အတြင္းသားရဲမက္ အေထာက္သားအၾကပ္စစ္သည္ပေလ ဟဲ ဟဲ””
က်ဳပ္ရာထူးလဲၾကားေရာသံသပိတ္က်ားသံၾကားတဲ့
ေခြး၀ဲစားလတဩ
။
အီအီနလဩ
က္ထဲကလွံတံႀကီးယိုင္လဲလုလုပါပဲဩ
ေမာင္ႀကီးေမာင္ႀကီးငစြာကယ္ပါအံုးန္းကနဲက်ဳပ္ငယ္ထိပ္ေႁမြေပါက္လိုက္ၿပီေလ့က်င့္ထားတဲ့အရွိန္
အဟုန္နဲ႔ က်ဳပ္ကလန္ႀကီးအိမ္ အေပၚထပ္ျပဴတင္းကို လႊားကနဲခုန္တက္ဆြဲလိုက္ၿပီး ဩ ျပဴတင္းေဘာင္ကိုေက်ာ္၀င္လိုက္တယ္ ဆိုပဲက်ဳပ္မ်က္လံုးေတြျပာကနဲမိုက္ကနဲက်ဳပ္ႏွမေလးႏွမေလးအိုလွျဖဴဩ
အ၀တ္ခ်ီးသီးနဲ႔လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ထား ၾကတယ္ေျခက်င္း၀တ္ကို ထိပ္တုန္းခတ္ၿပီးကားထားေတာ့ဩ ျမင္မေကာင္းဘူးအသက္(၁၆)မွႏွစ္ကမွေျမာက္တာပါအေမႊးအေတာင္မစံုေသးတဲ့အရြယ္ပါကလန္ႀကီးဟာဩ
က်ဳပ္ကိုပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ေငးေနတုန္းျဖဳန္းဆိုညာေျခနဲ႔၀ုိက္ ကန္ျပစ္လို္က္တယ္။
ကလန္ႀကီးခါးစည္းပုဆိုးစြန္ေတာင္ဆြဲၿပီးစူးစူး၀ါး၀ါးနဲ႔ေအာ္ေျပးပါေလေရာက်ဳပ္က်ဳပ္ႏွာေခါင္းထဲမွာ
အႏ္ၻရာယ္အန႔ံေတြရေနတယါ္တစ္နည္းအားျဖင့္သမထီးစခန္းကအရည္းႀကီးေတြရဲ႕ေက်းဇူးေပပေဩနာင္တို႔။
အနံ႔ခံအာ႐ံု ေလ့က်င့္ထားတဲ့ က်ဳပ္ႏွာေခါင္းထဲကိုါးသံတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕အနံ႔ဟာလက္၀ဲဘက္က စူးစူးရွရွ၀င္လာေနတယ္က်ဳပ္ဩ
ဆံုးျဖတ္ ခ်က္မွန္တယ္တင္းတိမ္ၾကားကိုက်ဳပ္ေက်ာက္ါးခၽြတ္ၿပီးဆတ္ထိုးထည့္လိုက္တယ္။
““အားအီးအီး””
ကလန္ႀကီးသက္ေတာ္ေစာင့္ထင္ရဲ႕ေနရာတင္ပြဲခ်င္းၿပီးေရာအိုပန္းျဖဴကိုအ၀တ္လႊမ္းေပးၿပီးၿခံ၀န္းအျပင္
က်ဳပ္ေရာက္တဲ့အခါမွာ၀င္းေစာင့္ေျခာက္ေယာက္က်ဳပ္ကို၀ိုင္းထားၾကတယ္က်ဳပ္ရယ္တာေပါ့။
““ဟားဟားဩ
ဟားလက္ေရြးစင္အိမ္ေရွ႕စံကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ႕အတြင္းသားရဲမက္ကြေဟ့ငါ့ကစဩ
မ္းသလားငါ့ားကတုိက္ပြဲေခၚသံ ၾကားရင္ခုတ္ရမွေဟ့”” က်ဳပ္ားနဲ႔ားအိမ္ကိုဘယ္ညာထိုင္ၿပီး၀င္းေစာင့္တစ္ေယာက္ကို၀ုိင္းဟန္ျပတယ္သူကတစ္
ကြက္အဆုတ္ဘယ္လူတစ္ကြက္အ၀င္က်ဳပ္ႏွစ္ထပ္ေျခဇရက္ခုန္နဲ႔၀င္လာတာဩးကားအိမ္နဲ႔ပုတ္ခ်ၿပီး
ားဦးနဲ႔လက္ ျပန္ထိုးလိုက္တယ္““အားဩဩ”” ပြဲခ်င္းၿပီးတာပဲ။
ကလန္ႀကီးရဲ႕၀င္းေစာင့္ဆိုတာေတြကလက္ပါလို႔သာဩဩားကိုင္ေနၾကတာက်ဳပ္သိတာေပါ့ထိန္ကုန္ရြာသားဩ
ငစံေခြးပ္ႅပ္ကုန္းကငစံေလဇးေတာကငထြန္းသစ္နသဩ
ရက္တစ္ပင္ကငသစ္တို႔ဟာႏြားခုိးေတြၾကက္သမားေသရည္
သမားေတြက်ဳပ္လိုရဲမက္ငယ္တစ္ေယာက္မဆိုထားနဲ႔
သာမန္သိုင္းသမားတစ္ဦးေတာင္မွ နာရီတစ္ေမာင္းမျပည့္ခင္ဩ အကုန္လွဲလို႔ရတဲ့အေကာင္ေတြပါ
အခုလဲ တစ္ေယာက္က်တာနဲ႔ ငွက္ႀကီးေတာင္ ားေတြခ်ၿပီးဩ အေမွာင္ထဲ၀င္ေျပးၾကေလ ရဲ႕က်ဳပ္ခံစားရတယ္။
က်ုဳပ္အိုလွျဖဴကိုဆြဲၿပီးအိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ က်ဳပ္အနံ႔ခံၾကည့္တယ္ဩ ခ်ဳိအီတဲ့သရက္သီးမွည့္ရနံ႔ပဲ။ က်ဳပ္တုိ႔ေမာင္ႏွမအိမ္ေရာက္ေတာ့ဘႀကီးေ္ႅြးအိမ္ေရွ႕ဘုရားခန္းမွာ
ပုတီးစိပ္ေနတယ္ေလက်ဳပ္ေ္ႅါသငယ္ထိပ္ေရာက္ ေရာ
““ဘႀကီးေ္ႅြးရက္စက္လိုက္တာဘႀကီးေ္ႅြးရာဩ
အိုလွျဖဴကိုကလန္ႀကီးအိမ္က က်ဳပ္ျပန္ေခၚခဲ့ရတယ္ဗ်”” ““ဘ ဘႀကီးဘာမွမသိဘူးငစြာဩ ကလန္ႀကီးအေခၚလႊတ္တယ္ဆိုလို႔သာ
အသာတၾကည္ထည့္လိုက္မိတာမိုးခ်ဳပ္လို႔မွျပန္မေရာက္ ရင္ဩ မီးအုပ္နဲ႔လုိက္ေခၚမလို႔ပဲကြယ္””
““ဟုတ္တယ္ေမာင္ႀကီးရဲ႕ကလန္ႀကီးသားအဖရန္ရွာလြန္းလို႔အရီးေက်ာ္တို႔သားအဖလဲ
ရြာထဲျပန္မ၀င္ရဲဘူး””
““က်ဳပ္သိၿပီးအရီးေက်ာ္သားခ်က္ေဖာင္းနဲ႔က်ဳပ္ႏွမအိုလွျဖဴတို႔စံုမက္ေနတာေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မသြားခင္ကတဲက
က်ဳပ္ရိပ္မိ တယ္အခုအလွျဖဴကမဩ တရားႀကံစည္ခ်င္ေတာ့ခ်က္ေဖာင္းကိုရြာထဲအ၀င္မခံဘူးေပါ့။
““အခုငမဲေက်ာ္ဘယ္မွာရွိမလဲဩ အိုလွျဖဴ”” ““ရြာလယ္စမ္းေခ်ာင္းတံတားနားကအိမ္ႀကီး””
““ငါ့ကိုရွင္းေအာင္ေျပာစမ္းအိုလွျဖဴမယ္မင္းေျပာတဲ့အိမ္က““ခင္သစ္””
တို႔အိမ္အဟုတ္လား”” အိုလွျဖဴဩ
ေရွ႕မွာက်ဳပ္ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးကတံုကရီနဲ႔ေ္ႅါသေတြေထာင္းေထာင္းထလာတယ္””
က်ဳပ္ဘာမွမစဥ္းစားေတာ့ဘူး၀င္းအျပင္ကလဩ
ခင္သစ္အသံဟုတ္တယ္ါခင္သစ္ရဲ႕အသံဩ
ႊားကနဲခုန္ထြက္ခဲ့တယ္ခင္သစ္ဆိုတာက်ဳပ္ရည္းစားဗ်။
““ႁပြတ္ႁပြတ္စြတ္စြတ္ဖတ္”” ““အအငေဩမးအငအဩ
ငေဩမးေနတာေျပာအံုးေလ”” ““အအဩ
ေကာင္းလိုက္တာဩ
ခင္သစ္ရယ္အင္းအင္းခင္သစ္ကိုပထမဆံုးပန္းဦးလႊတ္တာပါယံုပါ””
““စြတ္ႁပြတ္ျဗစ္အင့္အင့္အားအား””
““ဟုတ္မယ္အားႀကီးအုိလွျဖဴကိုလႊတ္ၿပီးပါၿပီေနာမဟုတ္လားလို႔အအေျဖးေျဖးလုပ္ စမ္းပါအအား””
““ပန္းဦးလႊတ္သတဲ့”” သေဘာက္မသား္ႅီစကားကိုက်ဳပ္နားခါးလြန္းလွတယ္သည္ကေန႔ေနျပည္ေတာ္
ကအိမ္ေရွ႕စံကိုယ္ေတာ္ေလးကိုယ္တုိင္ၿဖိဳဖ်က္ေနတဲ့ကိစ္ၥခင္သစ္ဟာသလြန္ငယ္ထက္မွာေတာ္သလင္းေခြးမတစ္
ေကာင္လို ေလးဘက္ႀကီးကုန္းၿပီးခံေနတယ္အေနာက္ကပုဆိုးခ်ည္းသည္းနဲ႔ ငမဲေက်ာ္ဟာသားတစ္ထြက္မတတ္
ခင္သစ္အဂၤါစပ္ထဲကသဩ
ူ႕လိင္တံမဲမဲႀကီးလိုးသြင္းေနတယ္မဲေက်ာ္ရဲ႕ဆီးစပ္ဟာျဖဴေဖြးေနတဲ့ခင္သစ္ဖင္သားႀကီးေတြနဲ႔
ဖိကပ္နစ္ ျမႇဳပ္သြားတုိင္းက်ဳပ္ရင္ေတြတေျဖးေျဖးကြဲဟလာေနတယ္ႏွလံုးသည္းပြတ္ေတြအရည္ေပ်ာ္ကုန္ၿပီေ္ႅါသဩ
အစားၿပံဳး ရယ္ရႊင္ပ်ေနတဲ့ခင္သစ္မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္တယ္ဆိုရင္ပဲက်ုဳပ္ရင္ထဲမွာႏွေျမာတသမႈဩ
၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြအစား ထိုး၀င္ေရာက္လာတယ္။
က်ဳပ္အျမတ္တႏိုးေလးသိမ္းထားတဲ့ပစ္ၥည္းက်ကြဲသြားမွာစိုးတဲ့ဖန္ထည္ပစ္ၥည္းလမဩ
တို႔ရက္မထိရက္ခဲ့တဲ့ ပစ္ၥည္းေလးကိုမဲေက်ာ္ကဖေနာင့္နဲ႔အမႈန္႔ႀကိတ္ျပစ္ေနၿပီေကာ““ဟင့္အင္းကြယ္ျပန္ေသးနဲ႔အံုးခင္သစ္မ၀ေသးဘူးဆို””
““သံုးခါေတာင္ရွိေနၿပီပဲမေမာေသးဘူးလားခင္သစ္ရယ္””
““ဟင့္အင္းဟင့္အင္းလ
လဩ ိုလုပ္ေပးအံုးေနာ္ေနာ္လို႔””
ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုမိုးေပၚေ၀ဟင္ေပးရင္းငမဲေက်ာ္ကို
အညုခရာေတြနဲ႔စကားဆိုေနတဲ့ ခင္သစ္ဟာဩ
အရင္ခင္သစ္နဲ႔လံုး၀မတူ ဘူးကာမဂုဏ္အရသာကို
မက္ေမာစံုမက္တတ္ေနၿပီးျဖစ္ေသာခင္သစ္ခံပံုခံနည္းပင္ဩ
ဦးေဆာင္လုပ္ျပေနတဲ့ခင္သစ္သူတို႔ဆီကပ်ံ႕လြင့္လာတဲ့သုတ္ရည္အနံ႔ကိုစူးစူးေထာင္းေထာင္းေ၀့ပ်ံလာစဥ္မွာဩ
က်ဳပ္ေက်ာခုိင္းလိုက္တယ္။
‘‘‘‘
““အႏို႕မင္းႏွမအိုလွျဖဴကေရာငစြာေတရဲ႕””
““ခ်က္ေဖာင္းနဲ႔ေပးစားရစ္တယ္ေလအရီးေက်ာ္ရွင္းျပခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြေတာ့ခင္သစ္မိဘေတြရဲ႕လယ္ေတြႏြားေတြဥယ်ာဥ္ၿခံေတြကိုယခင္ကအခြန္မေဆာင္ခဲ့တာေတြနဲ႔
ေပါင္းၿပီး သိမ္းမယ္အလုပ္မွာသမီးကိုထိုးေပးခဲ့ရတာပါတဲ့ခင္သစ္ကိုအျပစ္မရွိရွာပါဘူးလဆဩ
တုိ႔ရဲ႕””
ိုေသးတယ္အစ္ကို
““ထားပါေလသည္ကိစ္ၥၿပီးခဲ့ၿပီပဲသို႔ေသာ္နယ္စည္းနယ္ၾကပ္ကင္းအလွည့္က်တပ္ေတြကလဩ
ိုကလန္သံပ်င္ မ်ိဳးေတြရွာေဖြဆံုးမစီရင္ဘို႕ေမာင္ရင္မတိုင္တမ္းခဲ့သေလာ““္ႅါတာ၀န္ပိုင္းေလတပ္မွဴးရဲ႕
ဗိုလ္မွဴးေလးသူရိယကိုဩ
အကုန္အစင္ေလ်က္ထားလအဩ
ရီးေက်ာ္ကိုကလန္တစ္သင္းတို႔သားအဖထိပ္တံုးခပ္ၿမိဳင္ရပ္မွာတစ္ႏွစ္ထားေစဆိုတဲ့
မင္းႀကီးဘုရားအမိန္႔နဲ႔ရွင္းကၿပီးပ””
ေယာအမႈထမ္းအေထာက္သားငယ္မွဴးတစ္စံုတစ္ရာကို အေလးအနက္စဥ္းစားေန
ရင္း ““ခင္သစ္ကိုကိုရင္ဘသို႔စီရင္ခဲ့သတံုး””
““က်ဳပ္ျပန္လာၿပီး ေနျပည္ေတာ္မွာတေထာက္နားမွလွျဖဴေယာက်္ား
ခ်က္ေဖာင္းသ၀ဏ္ပို႔လို႔သိရသဟာေလက်ဳပ္တုိ႔ရြာအေနာက္ဖက္ကသစ္စိမ့္ပင္ႀကီးမွာႀကိဳးဆြဲခ်ေသသတဲ့””
ငယ္ကလဲငယ္အျဖစ္ကလဲဆိုးငစြာေတအျဖစ္မ်ဳိးကားေၾကကြဲရင္နင့္ဖြယ္ေကာင္းလွဘိေတာ့သည္။
မ်က္ရည္ ရစ္၀ဲစြာထပ္ေျပာလိုက္ေသာစကားစုမူကား
အားလံုး၏ရင္ကိုအထိခိုက္ဆံုး အထိဆံုးစကားဩ
““အဲ္ႅီသစ္စိမ့္ပင္ဟာသူနဲ႔က်ဳပ္ရည္းစားစျဖစ္ခဲ့တဲ့အပင္ႀကီးေပါ့အကိုတို႔ရာ””
‘‘‘‘
သမထီးတပ္၀င္းအတြင္းငယ္ကၽြန္ရင္းအေထာက္အထားသားမ်ားထိုးေဖာက္ေနရာခ်ထားေၾကာင္း
ထီးဘုရားကိုပင္ အသိမေပးပဲအိမ္ေရွ႕စံကုိယ္ေတာ္ေလး၏ ပိရိေသသပ္မႈေၾကာင့္ သမထီးအေသခံအေထာက္သားတစ္စုမွာ
ေအာင္ျမင္ေနရ ေပသည္။
““အိုဘယ္အရည္းဆရာငယ္အပမ္းမေျဖလိုသည္ေကာ””
ႏႈတ္ရဲအာသြက္ဘံုမယားမိႆံမစကားအားငသူရနားထဲေၾကးနီရည္ပူေလာင္းခ်သကဲ့သို႔
အ၀င္ဆိုးလွသည္။
““အင္းက်င့္စဥ္ေတြမ်ားျပားေနသကာလအားေမြးရမွာပဩ
မယ္မိႆံရယ္”” ႏႈတ္ခ်ဳိလွ်ိဴတပါးေပမို႔ေ္ႅါသ စိတ္ကိုခ်ဳပ္တီးကာစကားခ်ဳိပရိယာယ္ႏွင့္ကြင္းေရွာင္ရန္ႀကိဳးစားရခ်ိမ့္သည္။ ““ဂိုဏ္းအုပ္ဆရာရွင္ႀကီးစက္ၠဩ အမွာစကား နျပဳစုဘို႔ေရာက္လာသူပါဆိုရင္ေကာအရည္းဆရာ””
သူရရင္ထဲထိတ္သြားသည္အသို႔ေရွာင္ရတဲ့နည္းဩ အရည္းႀကီး ဂိုဏ္း၀င္တိုင္းအဆင့္ျမင့္လာပါကဂိုဏ္းအုပ္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တို႔ကဤသို႔ေစလႊတ္စပ္ယွက္ေစၾကသည္။
အကယ္၍ျငင္းဆိုပါကလည္း အရည္းစင္စစ္
ဧကန္ျဖစ္လွ်က္ပန္းလႊတ္ကာမ ဩ
မႏွစ္သက္ရပါမည္လားဟုသံသယ ပြားလွ်င္အလုပ္တြင္ၾကန္႔ၾကာမယံုသကၤာအမႈမ်ားမခံယူႏိုင္““အဘယ္မိႆံမဩ
အက်ဳပ္ႏွစ္သက္အပ္ေသာကညာ စင္စစ္ဤသမထီးအရပ္၌ရွိပါအံ့ေလာ””
““အအဩ
ရည္းဆရာေလသုိင္းကၽြမ္းက်င္ဩ
ညဥ့္ယံျဖတ္သန္းသင္တန္းမ်ားကိုေအာင္ျမင္ျခင္းအမႈ၌ဆရာသမားရွင္ႀကီးစက္ၠထံမွအရွင္ေပ်ာ္ေစရန္အစြမ္းကုန္ဩ
ႀကိဳးပမ္းရန္ခ်မွတ္ေစလႊတ္ၿပီးျဖစ္ရာအကၽြန္မမိႆံအားမႏွစ္ၿမိဳ႕သည္ေကာ။
““မွန္ေပသည္လူပ်ဳိစင္စစ္အရည္းဆရာျဖစ္ေလရာကားအပ်ဳိဖူးသစ္မိန္းမငယ္ျဖစ္မွသာစပ္ယွက္လိုကၿပီ””
““အသို႔ဆိုလွ်င္ ေနနာရီ တမြန္းလြဲခန္႔တြင္
ေရာက္လာမည့္ သတို႔သမီးေလာင္းငယ္အား
အရည္းဆရာၾကည့္ပါစ့ံ”” လတ္တေလာအက်ဥ္းအၾကပ္မွ-ေခတ္ၱပဲျဖစ္ေစ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ရန္ဤအစီအစဥ္ကိုဩ
သူရေခါင္းၿငိမ့္ခဲ့ရေလသည္။ တေဆာင္ တခန္းစီ ဩ က်င့္စဥ္ကသုိဏ္းထိုင္ေနရေသာအေထာက္သားရဲမက္မ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာခ်ိန္လဲမရေတာ့ပသို႔ဆိုေစဤအ
ခင္းကိုျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားရန္မွာတစ္နည္းသာရွိေခ်သည္သူရမ်က္ေစ့မွိတ္ၿပီးသက္ျပင္းခ်လိုက္၏။
‘‘‘‘
““အရည္းဆရာရွင္ႀကီးစက္ၠအေခၚလႊတ္ပါတယ္””
အရည္းငယ္တစ္ေယာက္မခ်ဳိမခ်ဥ္မ်က္ႏွာျဖငအဩ
ေခၚလႊတ္လာေသာအခ်ိန္သည္ေႏြေန႔လယ္အပူျပင္းခ်ိန္ဩ
မိမိအဘေဩနာက္ဆံုးကာလစပ္ယွက္ျခင္းအခမ္းအနားကိုမေရာက္မခ်င္းေလးလံပင္ပမ္းေသာ၀ဋ္ကိုခံေနရဦး
မည္““အရည္းဆရာမိန္းမတို႔ႏွင့္စမ္းအပ္သေလာေယာက်္ားတို႔၏သိုတြင္းမွအခ်င္းအရည္သည္မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔ကို
ကူပ့ံထြန္းကားေစသည္မဟုတ္ပါေလာ။ဩ
ရွင္ႀကီးစက္ၠႁမြက္သမွ်ကသူရနားသို႔၀င္တခ်က္
မ၀င္တခ်က္ရွိဘိသည္ေလာင္းလံုၿခံဳထည္နက္ျပာႀကီးအား ေမာင္းမငယ္ေလးမ်ားကခြာယူ ဆြဲခၽြတ္ၿပီးေနာက္
မာေက်ာက်စ္လ်စ္လ်က္ ဩ အဖုအထစ္တို႔ႁပြန္းေထြးေနသည့္သူရကိုယ္ခႏ္ၶာ
ႀကီးအား ဆီေမႊးနံ႔သာလူးက်ံကာလ်င္ ဩ ကာမသမစဥ္ကိုတြင္တြင္ႀကီးႏိႈးဆြလာေစရန္ သိုရင္းသုိ႔ဣင္း ေဂြးေစ့(ေ၀ွးေစ့)ကိုဣင္း ဩ အသက္(၁၆)ႏွစ္အရြယ္မိန္းမငယ္တို႔ကဆုတ္ဖြနယ္ႀကိတ္အၿပံဳးရိပ္မ်ားျဖင့္
ရယ္ေမာလုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္။
သူရ အံကိုႀကိတ္ စိတ္ကိုတင္းထားညားလည္း ဘြားဘက္ေတာ္လိင္တန္ႀကီးအား ဩ လ်ာဖ်ားႏွင့္တမ်ဳိးလက္တြင္း
ထိုး၍တသြယ္ပရိရာယ္အဖ်ာဖ်ာႏွင့္ကညာပ်ဳိျမစ္အရြယ္သစ္တို႔ကဩ ႏိႈးဆြျဖားေယာာင္းလုိက္ေသာအခါဩ
ေမာင္းဆံုထဲသို႔စိုက္မက်မွီေမာင္းတံႀကီးအလား ႂကြားႂကြားေတာင္ထႂကြရြလာျခင္းကိုမူငသူရဩ တားဆီးမႏိုင္
ေခ်““ဟဲဟဲအရည္းဆရာေယာက်္ားပီသလြန္းလွသူေပပဲကဲကဲႏွမ္းလံုးႀကိဳင္ျမစ္ဩ
ေသြးျခင္းသုတ္လိမ္းစခန္း သိမ္းၾကပါေလေရာ့ေမာင္းမတို႔”” အရည္းႀကီးစက္ၠယစ္မူးေသရည္စကားျဖင့္ဩ ခပ္ထြားထြား
ခပ္ေထာင္ေထာင္သူရ သို ႀကီးအား ႏွမ္းလံုးႀကိဳင္အျမစ္ေသြးလိမ္းေစလိုက္သည္ဩ
လွပေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက သူရ၏ထိ္ပ္၀ၿပဲလန္
ဩ
္ႅစ္အဆန္နက္႐ွိဳင္းအေက်ာျပိဳင္းျပိဳင္းထေနေသာလီးႀကီးအားႏွမ္းလံုးႀကိဳင္ျမစ္ေသြးလိမ္းေပးၾကေလသည္ပူတူတူဩ
ရွိန္း တိန္းတိန္းေ၀္ႅနာမွလည္း ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ပြတႀကီးမားလာသည့္လိင္တန္ႀကီးမွာသူရဩ
မ်က္ေစ့ျပဴးေလာက္ေအာင္ပင္ ပစ္ၥလက္ျပသည့္အလား
ထြားႀကိဳင္းလာ၏။
““အအားကၽြတ္ေလးလံႀကီးမားလွဘိေတာ့အား””သူရႏႈတ္မွေယာင္ယမ္းေအာ္လိုက္သည္ထိပ္ႀကီးမွာတစဩ
တစႀကီးမားကားလန္လာၿပီး ခၽြဲျပစ္ေသာအရည္ၾကည္ေလးမ်ား အမွ်င္တန္းတန္းက်လာၾကသည္ဩ သိုရင္းေအာက္မွေဂြးေစ့
အရင္းသို႔တိုင္ေျဖာင့္တန္းသြယ္တန္းေနေသာသုတ္ေသြးေၾကာႀကီးမွာေပါက္ကြဲမတတ္ဩ တင္းမာထႂကြလာေပသည္။
““ကညာဖူးပန္းဦးလႊတ္ရန္ေရာက္ပါၿပီအရည္းဆရာ””
တစ္ဦးတစ္ေယာက္အသံကသဩ
ူရနားတြင္ၾကာလိုက္ရသည္။ မိမိအားလွဲေလ်ာင္းေပးထားေသာသလြန္သည္ဩ
အတန္ငယ္ပု၏။ ယင္းသလြန္ေဘးမွ ခပ္ျမင့္ျမင့္အ၀တ္ျဖဴအုပ္ထားေသာအဆင့္ျမင့္သလြန္မွာႀကီးမား႐ံုမွ်မကဩ
ခင္းက်င္း ထားေသာကတ္ၱီပါအိပ္ခင္းမွာေတာင္ဆုတ္မွ်ထူထဲလွသည္““အိုဟင့္အင္းဟင့္အင္းလႊတ္ၾကပါဩ
လႊတ္ၾကပါ”” တစာစာေအာ္သံႏွင့္အတူ ၀ါပု၀ါျဖဴအုပ္လွမ္းထားေသာ
မိန္းမငယ္ေလးအားဩ ကုတင္ႀကီးေပၚသို႔ေပြ႕တင္လိုက္ၾက၏။
တစ္ ၿပိဳင္တည္းေမာင္းမငယ္ႏွစ္ေယာက္ကဖမ္းခ်ဳပ္ဖိညွပ္ခါဩ
အဆင္တန္ဆာၿခံဳလႊာမက်န္ခၽြတ္ယူစုပံုလိုက္ၾကသည္။
သူရမ်က္ေစ့ကိုအေဆာင္မ်က္ႏွာက်က္ဆီသို႔ပို႔ထား၏။ လႈပ္ရွားသံ ၿငီးျငဴသံ ႐ုန္းကန္သံမ်ားကို
နားကၾကားေနရ၏။ ဗေလာင္ဆူလာေသာရင္ကိုဩ
အသက္၀၀ရွဴသြင္းေပးေနရ၏။ ေက်ာျဖင့္ကပ္ထားေသာနံရံကိုတြဲလဲခ်ထားသည့္
တင္းတိမ္စ တြင္သူရေက်ာမွေခၽြးေစးမ်ားစြန္းကြက္ကုန္သည္မ၀့ံမရဲကုတင္ထက္ဆီသို႔မ်က္ေစ့ေရာက္ျဖစ္သြားေသာအခါ““အင္းဩ
ဟင့္အင္းအာဟာအမေလးအင္း”” းေလးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ကာဟလိုက္ေစ့လိုက္လႈပ္ရွားေနေသာလံုမပ်ဳိေလးဩ
ဆီးခံုအထက္နားတြင္လက္၀ါးကိုအုပ္ခါအဂၤါစပ္ထဲသလဩ
က္ညႇိဳးျဖင့္ထုိးထဲ့ေမႊေႏွာက္ေပးေနေသာမိန္းမငယ္ဆူႂကြ႐ံုမ
ကမို႔ေမာက္၀င္းလက္ၿဖိဳးၿဖိဳးပ်က္ေသာအေရာင္တ၀င္း၀င္းႏွင့္ႏို႔ႏွစ္လံုးက
နဩ ီေထြးကၽြမ္းက်င္ေသာလွ်ာေစာင္းေလးျဖင့္
ထိုးဆြကလိရင္းႏို႔သီးေခါင္းနီနီေလးမ်ားကို
လက္ညႇိဳးလက္မတို႔ျဖင့္ပြတ္ေခ်ဖိလွိမ့္ေပးေနေသာမိန္းမငယ္သင္းတို႔ႏွစ္ ဦးကိုယ္ခႏ္ၶာ၌လည္း
အ၀တ္အကာမဲ့စြာျဖင့္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ကာမစပ္ယွက္ရာတြင္ဩ ေအာက္မွလီးအ၀င္ခံေနရေသာမိန္းမပံုစံျဖင့္ဆီးခံုကိုေကာ့လုိက္ဆတ္တင္လိုက္ေပါင္ကိုျမင္းထိုင္းသဖြယ္ဩ
ကားယားခြ၍ ဖင္ႀကီးကို၀ုိင္းေမႊလိုက္ ရင္သားႏွစ္လုံးကိုသြက္သြက္ခါေအာင္
လႈပ္ရမ္းလိုက္ျဖင့္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးေသာအကတစ္မ်ဳိးကိုအမ်ဳိးမ်ဳိးလႈပ္ရွားကေနၾက၏။
““အရည္းဆရာကာမစပ္ယွက္ရန္အသင့္ျဖစ္ေၾကာင္းုပါ””
သူရစက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လကဩ
ုတင္အနားသို႔ေရာက္သြားသည္။ မ်က္စိကေလးဘက္ေလးတန္ကားဖိထားေသာ
မိန္းမငယ္၏အဂၤါစပ္သို႔ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပစ္လိုက္သည္။
တ္ႅဂၤအတြင္းအိုပန္းအိကိုသတိရသည္အိုပန္းအိသာဆိုပါမူအားပါးတရေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးလိုးျပစ္လိုက္မိမည္ဩ
ယခုေတာ့တပါးသူ၏မိန္းမျဖစ္သြားမည့္ကညာပ်ဳိစစ္စစ္ေသးက်ဥ္းေစ့ကပ္ေသာအဂၤါစပ္ေလးကႏိႈးဆြထားေသာ
ေၾကာင့္ေဖာင္းႂကြတင္းကားေနရွာသည္မျပဳတျပဴအေစ့ေခါင္းေလးကေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွအျပင္ေလာကကို
ေခါင္း ျပဴၾကည့္ေနသည္ ခပ္ပါးပါးေပါက္ေနေသာေစာက္ေမႊးမ်ားက
နက္ေမွာင္မေနပဲ နီက်င္က်င္ျဖင့္အေရာင္ေလးေတြလက္
ေနသည္။ အိမ္ေရွ႕စံကိုယ္ေတာ္ေလး၏ေထာက္သားတပ္မွဴးဩ ပန္းဦးလႊတ္ျခင္းကို ၿဖိဳဖ်က္ေနသည့္ ရဲမက္ေသြးေသာက္ ယခုေတာ့ ဩ (အရည္းႀကီး)ဂိုဏ္း၀င္တစ္ဦးအျဖစ္ပန္းဦးလႊတ္ရန္
အလွည့္က်ေနသည္ေကာဩ
““အမယ္တို႔အေဆာင္အျပင္သို႔ဖယ္ရွားၾကပါဘိ””
““လံုမငယ္႐ုန္းပါလိမ့္အရည္းဆရာ””
““အိုေယာက်္ားႏွင့္မိန္းမသင္းခံႏိုင္႐ိုးလားအမယ္တို႔အေဆာင္အျပင္သို႔သာေရွာင္ေပးၾကပါဘိ””
ငရဲသားမ ႏွစ္ေယာက္ကျပာကသီေျပးထြက္သြားၾက၏။ သူတို႔ဟန္မ်ားက ဩ ဤအေဆာင္အတြင္း၌ျပင္းထန္ေသာ ေပါက္ကြဲမႈႀကီးရန္ စက္ကြင္းမွအခ်ိန္မွီေျပးလႊားပုန္းေရွာင္ၾကသည္ဩ
ႏွင့္ပင္တူေသးေတာ့သည္။ ““လံုမငယ္ မေၾကာက္ပါႏွင့္
က်ဳပ္ဟာအရည္းအစစ္မဟုတ္ဖူးဩ မင္းရဲ႕ခႏ္ၶာကိုယ္အေပၚမွာေတာ့
ယာယီမွ်ပူးကပ္ေမွာက္အိပ္ေနရပါမည္ ထိုမွတပါး ဩ အျခားေသာလြန္က်ဴးျခင္းကိုက်ဳပ္မျပဳပါသိနားလည္ပါစံ့လံုမငယ္””
““ငတို႔ကၽြန္အသို႔ယံုၾကည္ရအံ့နည္း”” တံုခုိက္ဩ ငိုရွိဳက္ ေနေသာလံုမငယ္က ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္ က်ဳပ္ ေစသမွ် သင္ ဩ လုပ္ေဆာင္လွ်င္သင့္အခ်စ္ဦးထံသို႔အပ်ဳိေရမပ်က္သင္
ျပန္ေစရမည္လံုမအခ်ိန္မရွိၿပီေကာ”” သူရမိုက္မဲေလစြတကားဩ ဖို၊မာတ္ႏွစ္ခုတင္းၾကပ္ပူးကပ္ထားၿပီး အဆံုးစြန္ေသာထြန္းလင္းေတာက္ပျခင္းအပူရွိန္မေပၚထြန္းေစရန္ဩ
ပသို႔ႀကိဳးပမ္းပါေလမည္နည္း။ သူရလံုမငယ္၏ဗိုက္သားျဖဴျဖဴေလး ေပၚသို႔တက္ေမွာက္လိုက္သည္ဩ အ၀တ္မဲ့အသားႏွစ္ခုပူေႏြးစြာထိကပ္မိၾကသည္။
““ဟင္းဟင္းဟင္းဟင္းဟင္းဟင္း”” လံုမငယ္ႏႈတ္မွဩ ျပင္းစြာေသာၿငီးျငဴသံကိုသူရၾကားေနရသည္။
လံုမငယ္၏ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို ဟန္ပါပါအုပ္၍ဆုပ္နယ္လိုက္၏။
““အဩ အားဟင္းတကယ္မျပဳသည္ေကာကိုရင္”” ““တကယ္မစပ္ယွက္ပါႏွမသီးခံပါလင့္”” မူမမွန္ေသာသူရအသံက
တုန္ရီလႈပ္ရွားေနမွန္းသိသာလွ၏။ ႏွမ္းလံုႀကိဳင္တန္ခိုးေၾကာငသဩ
ိုရင္းႀကီး(လိင္တန္)မွ ဆတ္ဆတ္ခါလိုးခ်င္စိတ္ႏွင့္
သံ ေခ်ာင္းႀကီးအလားေတာင္ေနေပရာယင္းသို႔အေခ်ာင္းလိုက္လီးေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးအားလံုမငယ္ဩ ေစာက္စိအထက္နား မွအလ်ားလိုက္ေမးတင္ဖိကပ္ထားရာလီးထိပ္ကမိမိဗိုက္သားကိုပင္ျပန္လည္ေထာက္မိေနရာ
ပူေႏြးလွေတာ့၏။
လီးႀကီးမွေသြးခုန္ႏႈန္းမွာျပင္းထန္လွေပရာေစာက္စိေလးထိပ္မွသိသိသာသာ ခံစားသိရွိေနေလရာ လံုမငယ္ မွာစိတ္မ်ားကေသာင္းကနင္းျဖင့္ ခံခ်င္စိတ္မ်ား
မီးပြားပမာေပါက္ကြဲလြင့္စင္ေနေပသည္။ ““နာက်င္ေသာအသံျဖင့္ဩ
ေအာ္ပါၿပီ ေကာလုံမ”” ““ငတို႔ကၽြန္ခြက္ခြင္းသည္မဟုတ္ရကားသ႐ုပ္မေဆာင္တတ္ပါ”” ““ေရာခက္ကၿပီေကာဩ
လံုမငုိယိုျမည္တမ္းျခင္းမျပဳပါဦး”” ““ငတို႔ကၽြန္တခုေသာ္မွ်မစြမ္းပါအေမာင္”” ဂြက်ၿပီသူရအဘို႔ကလည္းဩ အရည္းႀကီး ဂိုဏ္းမွသံသယမႈကိုလိုလားေနရသည္ တဖက္မွလည္း အျခားတပါးေသာသူ၏ရည္စူးသူမိန္းကေလးအပ်ဳိေရကမဩ
ဖ်က္ဆီး ခ်င္ခက္ၿပီဗိုက္သားခ်င္းထိစပ္ေနေသာေၾကာင့္ဩ လံုမပ်ဳိ၏လႈိက္ခံုေသာတံုခါမႈတို႔ငသူရထပ္တူခံစားေနရသည္မျမင္ႏုိင္
ေသာစြမ္းအားႀကီးတစ္ခုက သူရေက်ာျပင္မွဖိခ်ေနသည့္အလား
တင္းထားခ်ဳပ္တည္းထားသည့္ၾကားမွျပည့္ၿဖိဳးမို႔ေမာက္ ေသာႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးေပၚသို႔ မာက်စ္ႀကီးမားေသာသူရရင္အုပ္ႀကီးကဖိခ်ကပ္ပူးသြားျပန္သည္။ ထိုေသာအခါရင္တြင္းမွ ရင္ခုန္လိႈင္းက သူရရင္၀ကိုတိုက္႐ိုက္ကူးစက္လုိက္မိျပန္ေခ်သည္။
““္ႅိတ္္ႅိတ္တ္္ႅိတ္တ္္ႅိတ္””
ရင္ခံုသံၾကားရသည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း
သူရလက္ေတြ႕သိရၿပီး တငင္ငင္တၿငီးျငီးဩ လူးလြန္႕ေနေသာလံုမပ်ဳိဩ မ်က္ႏွာေလးမွာရဲရဲတြတ္နီအရွက္ဆီကေလးမ်ားေ၀့၀ဲပ်ံတက္လ်က္ရွိသည္။
ဆံႏြယ္ေခြေခြေလးမ်ားက မ်က္ႏွာ၀ိုင္း၀ိုင္း
ေလးကို တခ်ဳိ႕တ၀က္ဖံုးလ်က္ရွိရာမၾကာခဏလက္သြယ္သြယ္ေလးျဖင့္ ဖယ္ရွားေနရရွာ၏နက္ေမွာင္ေသာမ်က္ေတာင္ ေကာ့ႀကီးမ်ားက အပ်ဳိစင္မ်က္လံုးေလးမ်ားကိုမအပ္မရာဩ
မျမင္ေစခ်င္သည့္အလား ဖ်ပ္ဖ်ပ္ကူးခတ္မွိတ္ေပးတတ္ၾက ေသာ္လည္းမၾကာခဏ ဩ ပြင့္လႊာခ်ပ္တို႔႐ုန္းကန္ႏိုးထသည့္ႏွယ္ပြင့္အာလာတတ္ၾကသည္ခၽြန္ျမေသာႏွာတံေလးထိပ္ေမႊးညႇင္း
ေပါက္တို႔မွဩ ေၾကာက္ေခၽြးေလးမ်ားစို႔တက္ေနသည္ကိုလဲသူရ အနီးကပ္ျမင္ေနရသည္။ နီေထြးဖူးျပည့္ေသာ
ႏႈတ္ခမ္းေလးအ စံုကတင္းတင္းေစ့ထားပါလ်က္ တဆတ္ဆတ္တံုဆတ္ေနရွာသည္။ ႏႈတ္ခံတြင္းမွ တဟင္းဟင္းအသံသာေလးက
ေယာနိအ၀သို႔ ကပ္လွ်ိဳ၀င္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ခံစားေနရွာေသာ ကာမဂုဏ္အရသာစြမ္းအားဆြဲငင္မႈကို အႀကီးအက်ယ္ တြန္းလွန္ေနရေၾကာင္းလဲ
အင္း ဩ ငသူရေကာင္းေကာင္းႀကီးသိပါၿပီ။ ေဖာ့ဖေယာင္းသဖြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္း သြယ္ႏြဲ႕ေသာလက္အစံုက ငသူရပုခံုးဆံုႀကီးမ်ားကို
တြန္းသေယာင္ႏွင့္ျဖစ္ညႇစ္ထားၾက၏။ ႀကီးစြာေသာ ခုခံအင္အားမ်ဳိးျဖင့္
႐ုန္းကန္ျခင္းမ်ဳိးလံုး၀မျပဳေခ။ ““ေၾကာက္ရြံ႕လြန္းသေလာလံုမ”” ““ရြံ႕ပါၿပီေကာတခါဖူးမွ်သံ၀ါသကိုမႀကံဳၿပီေကာ””
““သံ၀ါသျပဳ လိုစိတ္မ်ားကိန္းေရာ့လားလံုမငယ္”” ““အိုမအပ္မရာ””
သူရဆိုတဲ့ေကာင္ကလဲေျပာၿပီဆိုေသာအခါဩ
ထြန္းေျပာင္ဘိ၏။ ““ခံခ်င္ေနၿပီလား”” ဆိုတာမ်ဳိးအပ်ဳိစင္ေလးကိုေမးရသတဲ့လား လံုမပ်ဳိမ်က္ႏွာေလးဩ
ရဲရဲနီျဖင့္တဖက္ဆီေစာင္းငဲ့သြား၏။
တာ၀န္သည္ဣင္း အျခားေသာယံုၾကည္ခ်က္တို႔သည္ဣင္း
လွပေသာလံုမပ်ဳိ၏အ၀တ္မဲ့ခႏ္ၶာေပၚ၌ အလ်ားေမွာက္ေနေသာ သူရလွစ္ကနဲလွစ္ကနဲေ၀၀ါးေမွးမွိန္သြားမိရသည္။
ဖင္ႀကီးကတေျဖးေျဖးႂကြလာသည္ထိုအခါလီးထိပ္ႀကီးကလံုမပ်ဳိဆီး ခံုေလးမွေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းအတိုင္းဩ ေျဖးေျဖးခ်င္းေလ်ာခ်ဆင္းလာသည္။ ယင္းတ္ႅဂၤအတြင္းမွထြာတညႇိမွ်မျပည့္ေသာ ပြတ္တိုက္မႈ၏အရသာမွာဩ ဆယ္သံသရာတုိင္မေမ့ႏုိင္စြမ္းေသာအထိအေတြ႕ပူထူရွိန္းဖိန္းၿပီးသိမ့္သိမ့္လႈပ္ခါလာသည္လီးအရင္းမွလဲစစ္ကနဲဩ
ညႇစ္ထုတ္လိုက္ေသာအေရၾကည္မ်ားက ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးၾကား
ျပစ္ခၽြဲေစးထန္းစြာဩ ပြတ္သုတ္မိကုန္သည္။ ““ဟင္းဟင္းဟင္းဟင္းဟင္းဟင္း””
ေခါင္းေလးကိုဘယ္ညာလူးလွိမ့္ရင္းဩ အဆမတန္ျပင္းထန္ေသာ
ကာမာတ္စိမ့္၀င္းစီးဆင္းမႈ္ႅဏ္ကို လံုမပ်ဳိအလူးအလဲခံေနရရွာ၏။ ေရာက္ၿပီးေယာနိ၀ဩ
ေစာက္ေခါင္းတည့္တည့္သို႔လီး ထိပ္ေထာက္မိသည္ႏွင့္လံုမပ်ဳိေပါင္ႀကီးမ်ား ကားယားႀကီးၿပဲထြက္သြားသည္
““ပလစ္””ကနဲအသားခ်င္းပြတ္တိုက္သံ
တိုးတိုးထြက္လာၿပီး လီးထိပ္ပိုင္းကေစာက္ပတ္ထဲသို႔
ကၽြံက်သြား၏။
သူရစအုိထဲကပါျဖင္းကနဲလႈိက္တက္သြား၏။
ေဂြးေစ့ေအာက္သိုရင္းၾကားမွေအာင့္က်င္ၿပီးတင္းၾကပ္ လာသည္။ လီးႀကီးကလည္းခန္အားအျပညေဩျပး၀င္ရန္႐ုန္းကန္ေနသည္။
သူရသူရစည္းက်ဳိးၿပီစိတ္ကိုဇက္လႊတ္ လိုက္ရ၏။
““ပတစ္ႁပြတ္ျဗစ္ျဗစ္အား””
““အားဩဩဩ””
ကညာေဆာင္အတြင္းမွလံုမငယ္၏ အာေခါင္ျခစ္၍ ႀကံဳးေအာ္ျပစ္လုိက္ေသာ အသံကဩ သမထီးတပ္၀င္းတစ္ခုလံုး အားအခ်က္ေပးလိုက္သလိုလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားၾက၏။
ဆူးသမန္းကြင္းစပ္ရွိဩ လက္ပံပင္ႀကီးထက္မွ ဇရက္ေလးမ်ား ဆူညံသြားကာအုပ္စုလိုက္(ေ၀ါ)ကနဲထပ်ံကုန္သည္။
““အားေမြးေမ့ေရနာလွခ်ည့္အားအား””
““ႁပြတ္ႁပြတ္ျဗစ္ျဗစ္ဖတ္ဖတ္””
x x x x
